Twee honden. Kleine hond, grote hond. De kleine hond is een harige, zwarte hond met witte vlekken en een spitse snuit. Het is geen luidruchtige, opdringerige hond en dat is in principe ruimschoots voldoende om het een sympathieke hond te vinden. Hij verkent het grasveldje, markeert het terrein, speelt met de kinderen, lokaliseert interessante plekjes die hij een ogenblik later al weer vergeten is. Ik zou geen andere hond willen, zegt het baasje. Ooit heeft ze wel een andere hond gehad, maar die hond is dood. Nu heeft ze weer een hond, een kruising, preciseert ze, tussen een cocker spaniël en een maltezer, en ze zou geen andere willen.
Opeens is er herrie. Een slank gebouwde, veel grotere hond betreedt het terrein, heeft de andere hond meteen in de smiezen, richt zich op, blaft, gaat als een krankzinnige tekeer, het baasje heeft de bolleboos strak aan de leiband maar de grote hond is sterk, sleurt aan het hinderlijke snoer tot hij recht overeind staat, klaar om zich met z'n volle gewicht op de spaniël te werpen, zodat het met het baasje tot een soort pas de deux komt. De hond is bovendien zo groot dat hij makkelijk ook werkelijk als danspartner had gekund.
- Toute l'histoire de l'humanité en cinq secondes, merkt een van de omstaanders op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten