zaterdag 6 oktober

17u50

'Ik ga nooit meer drinken,' stamelt Wouter Messchendorp. De jongens komen van de pont aan het water.
Maud en Emmanuel vallen binnen, het loopt tegen een uur of zes. Aflossing van de wacht. Ik haal het werk van de muren. Alberts, Messchendorp & Company starten de voorbereiding. Ze komen straks terug, zeggen Maud en Emmanuel, eerst doen ze een of andere vernissage.
Michiel met de vraag of de muziek wat stiller kan, ze willen het geluid testen. Soundcheck.
'Je ligt,' zegt hij in de micro. 'Je ligt. Je. Je. Je ligt. In het donker.' Het staat of valt. 'Je ligt. Je ligt op je rug. Op je rug. In het donker. Je ligt op je rug in het oerwoud.' Het oerwoud in de kop. 'Je ligt op je rug in een eskimo.' Michiel aarzelt, denkt, denkt na over deze zin. 'In een eskimo. Je ligt op je rug.'
Het was gisteren..., merkt Wouter op. Dat het gisteren dit of dat het gisteren dat was, bedoelt hij.
'Prima,' concludeert Alberts. Michiel Alberts van Alberts, Messchendorp & Company. 'Je ligt - op je rug - in het donker - en pas als... zal deze stem ophouden.'

20u50

Een van de aanwezigen stapt op. De performance is halverwege.

21u30

Michiel en Wouter zijn het er over eens: de tweede versie, die van gisteren, was de beste. De meeste aanwezigen, een 20-tal, blijven in de barruimte rondhangen, bestellen een drankje en kletsen.
Fanny en Inge van Trope, ze hebben de performance gemist. Fanny doet installaties, Inge tekent en doet video.
Marc heeft de performance van gisteren al op video.google geplaatst. Kurt, de vijftenige, bestelt een pintje. Dan nog een pintje, nog een. 'Ik ben een kunstenaar,' grapt Marijke, 'ik kan een kunstje.' Het kunstje is van een geniale eenvoud: ze plaatst een pilsje op haar onderarm, het flesje blijft recht overeind staan. Maud en Emmanuel zijn van de partij, Frank Bassleer en een jongedame die het vrolijke gezelschap vanop een afstand gadeslaat. Oolf is een hele tijd in gesprek met Tinka. Wie ik mis in dit entourage is, euh, hoe-heet-ie-weer, dinges.
Inge en Fanny stappen op. Er wordt gedronken.
FF en Marc bestellen elk een Dupont. Esther heet ze, zegt ze. Ze schuift mee aan. De gesprekken glijden voorlangs. In de hall zijn Michiel en Lieve - zwartharig, charmant - en de immer welgemutste Messchendorp in gesprek met Maud en Emmanuel. De hifi serveert Markus Smith, Eels, PJ Harvey, The Pixies en een geut Tom Barman.
'En ge vraagt niet wat ze doet.' Nee.
De vraag overvalt me een beetje. Weet ik veel wat ze doet. 'Esther is acrobate,' fluistert Marijke.
Engels gestudeerd. In Dolfinarium gewerkt. In Cirque Magnifique terechtgekomen. Frank heeft daar foto's van gemaakt. In Leeuwarden aan de circusschool. Leeuwarden is een koel stadje. Was toen 30. Is nog altijd 30. Ziet er 30 uit. Ze jongleert.

Chris Van Beveren zou geen ondergoed dragen. Vandaag wel, hij excuseert zich. Kurt en Tinka zoenen. Tinka herinnert zich een kameraad die ook geen onderbroek droeg. Het was een winterse dag en hij zat er mee in omdat de tirette kapot was.
Kurt heeft een halve kilo Cacahuètes naar binnen gewerkt - gezouten, salées, van het merk Jumbo Runners.
'Verneuk je in het idee dat hij niet gemakkelijk naar het wece zal gaan,' zegt Marijke lachend. 'De mens,' vult Tinka aan, 'verneukt zich op de luiaard zijn stoelgang.'
Kurt laat het niet aan zijn hart komen. Het gesprek komt op The Fall en Markus Smith. Hij heeft een USB-stick bij met Arno, Fugazi en WEEN. Van WEEN het experimentele The Pod, het meer toegankelijke The Mollusk en Cheese & Chocolate. Esther is een grote fan van The Fall.