vrijdag 13 juni

14u - In De Kroon aan het kerkplein in Borgerhout is dicht. Mil huist in de Lammekensstraat. Hij heeft het huis gekocht, zegt hij. In de tuin staat een kiwiboom. De Kroon is dicht. Het is het stamcafé van Mil. Het gesprek komt op Gordon Matta Clark. Flor Bex probeerde het Antwerpse project van Gordon Matta Clark van de sloophamer te redden. Dat was eind jaren zeventig. De immobiliën-maffia smeet het pand tegen de grond. Beerput aan smeergeld. Als ze het pand bewaard hadden, dan hadden ze nu een prachtig ding. Het gebeurde in amper een nacht he, veel tijd om dat gebouw met dat werk van Matta Clark te redden of tegen de grond te krijgen was er niet. Het was tegen de publieke opinie in, erop, erover. Die lui van de immobilieënmaffia eigenlijk zou je net zo goed in een traliehok kunnen opsluiten, naakt natuurlijk, maakt weinig uit, honderd stokslagen per minuut, ze kunnen tegen een stootje. De Geldwolf, het Fondsenzwijn, de Partijkaartmakak en de Gladde Kustkotser en zijn vele variëteiten. De Appartementsjik in z'n sierlijke colbertje en met een buikje van het vele schranzen is er een van. De, de de, de schrale en corrupte Deputée met z'n haar in de vorm van een toupetje in roodbruine, zwarte en blonde varianten. En de Balkonteef. Een zwijnachtige blondine met disciplinair tot acrobatie verplichte tetten, doorgaans perfect tweetalig, laat scheten in phonetisch schrift, kortom, onberispelijk tweeduidig, scheet ter linker-, scheet ter rechterzijde, ook wel het Betonhoertje geheten en gelieerd aan de Geldmakak. Er is de grote en er is de kleine Geldmakak, maar die laatste soort is zo goed als uitgestorven.

de ZOO van Antwerpen, namiddag

Het roze van de flamingos doet me aan een of andere film van Truffaut denken. De okapi peuzelt aan blaadjes. In een van de belendende kooien zit een Mexicaanse strepenuil. Je voelt de behoefte aan landschap. Een zootje depressieve door het lot op de kop getikte neuroten, filosofen, andersdenkenden, meer krijg je niet te zien. De Siberische tijger ijsbeert zich te pletter en bij de Afrikaanse witwangdwergooruil staat het animo op nul. Veel van de dieren die je ziet zijn in gevangenschap geboren en weten niet beter en je ziet dat hun gedrag een onwezenlijk vreemde onrust vertoont. Ook bij de vissen zie je die onrust. De Humboldts pinguïns, die zijn niet heel erg groot en ondervinden moeite als ze over iets als een kei of een platte steen heen te stappen hebben, zijn totaal dement. Persoonlijk zou ik er de voorkeur aan geven om de soortnaam in Allzheimer Pinguïn te veranderen. Tenzij Humboldts aan Allzheimer leed. Zou kunnen. De diersoort is zo laat ontdekt omdat de ontdekkingsreizigers van vorige eeuw er wellicht gewoon dwars doorliepen zonder ze op te merken en als ze al opgemerkt werden was het van oeps, oei, een pinguïn. Ook in de diepvrieszee, waar ze thuishoren, in die avontuurlijke diepte en verte van de diepvrieszee. Hier, in de Antwerpse zoo, verandert de vertoning van de Humboldts in een demente klucht, rijp om het op teve als soort te maken.
De schetenlatende beverratten daarentegen amuseren zich. Het zijn vreselijke beesten, de hele tijd door zitten ze zich te krabben en ze zwemmen, wat anders hebben ze toch niet te doen.
Andere dieren hier tentoongesteld zijn de anoa - een bedreigde diersoort - en de olifant. Ik, de zebra, en zij, de anderen. In andere kooien, waar op wat stro en uitwerpselen na niets te zien is, hebben ze aan aantal uitgestorven diersoorten. De schrijfmachinespirelli (Spirelli tipensis vulgaris X.), die zich naar verluidt krullend voortbewoog, is daar een van. Van andere soorten, de tweepoottafelspringhesp van Ikea en de brandladderbrulaars, is alleen nog de schaduw te zien.
En ze hebben ook de slimste en sluwste van alle dieren, de Kookaburra, ook wel Laughing Kookaburra genoemd. De soort, het gaat om een vogel - twee poten en een kop, een veel te grote kop, een snavel, veel te grote snavel en veren en zo - is Australisch. Een interessant geval, die Kookaburra. Het zijn er twee, een mannetje en het wijfje. Ze zitten in een kooi vlakbij de zebra's. Vlakbij de zebra's staat een van de kafferbuffels stampvoetend naar een monitor te staren. De zebra's hebben succes. Een van de zebrawijfjes heeft een kalf gebaard. Een grote menigte van debielen en imbecielen schaart zich om het fenomeen.