Het leest als een trein. Landschappen spoelen door de plee.
Ik kon me niet herinneren dat ik in Madagascar geweest was.
53 dagen heeft het geduurd, de doodsnood van je boek.
O Jevgeny, m'n kleine lieve Jevgeny, m'n kleine lieve schrijvertje,
ik weet niet hoe ik het zeggen moet.
Nog voor ik maar een woord gelezen had, stanza, regel, kwatrijn, vers,
kwam ik tot de premature conclusie
dat alles wat we schrijven overbodig is. Het craquelé van woorden
en wat we meegemaakt hadden kunnen hebben, het is uitgewist.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten