foto boven: de tuin van het stulpje waar Nicolas woontfoto onder: een compositie
foto onder: l'orangerie, een van de hoofdbestanddelenvan de boekenverzameling van Nicolas Leus
Hansbeke In de Reibroekstraat hangt een Pools landschap aan de muur. Nicolas heeft aardappelen geschild en brengt een chanson van Serge Reggiani te berde: (zingt) La femme qui est dans mon lit, n'a plus vingt ans depuis longtemps.
Het gesprek komt op Marguerite Duras. 'Avant tout, au départ de l'histoire içi racontée il y avait eu la projection de India Songs dans un cinéma d'Art et d'Essai de cette grande ville où vous viviez.' P.O.L. 1992
In de stad waar ik woon, viel weinig van die vertoning te merken. In de krant die ik dagelijks las, hebben ze het niet over India Songs gehad. Je moet je zo'n redactie voorstellen, ze kauwen op het tandvlees van een dooie haas.
Lamorinière is een gifgroen pigment dat, als ik het goed heb, met water gemengd hoort te worden, met olie zijn de resultaten minder goed, en een straat in een oostelijke regio van de Antwerpse binnenstad. Na er twee keer aan voorbij gereden te zijn parkeer ik voor huisnummer 252.
Gijs is kok. Hij studeerde rechten, in Gent nog wel, en woont in Dilbeek op huisnummer 40.
Caroline draagt een Mondriaanbloesje dat ze kocht in mei 2009.
Mijnheer Yang, verneem ik, wilde graag in een Tai Chi school beginnen maar daar hadden ze geen plaats voor hem dus besloot hij als strontkeerder bij diezelfde school aan de slag te gaan. Dat is zowat het laagste baantje dat ze er hadden. 's Nachts, legt Gijs uit, begluurde hij de krijgskunstenaars wat hem in staat stelde om zelf een Tai Chi school te beginnen en dat resulteerde in de wereldwijd vermaarde Yang stijl.
John, ook wel John Beton genoemd, zegt hij zelf, is de deejay. Frank verzorgt de keuken: een garnaalkroket met slaatje, de vissoep. Er is bier, wijn en fruitsap en boven de zwarte muurpiano een projectie van de eerste resultaten van het kringloopproject.
Ellen wint de prijs van mooiste jasje.
projector Robbrecht en Wannes zijn in de grote zaal met een projector bezig. Het rubbertje, legt Robbrecht uit, is verstorven. Svend springt binnen. Nee, wacht even, foute boel: hij was er al. Hij zit in de art doc ruimte naar Guillaume Bijl te kijken. Twee leuke meisjes assisteren Guillaume met een paspop. Zo'n paspop tafelmanieren bijbrengen is niet van de poes. Wannes drinkt koffie en Robbrecht zegt dat ze het rubbertje niet vervingen, ze hebben het op een andere manier opgelost.
routebeschrijving Berchem Mortsel. Linksop. Singel oversteken. Volgen tot aan het eind, daar rechts. Aan de lichten links. Rechts de bocht langs het park. Dan rechtsop.
tekst Er is een tekst bij Characters Make Stories, crox 334. De tekst is van de hand van Frank Maes waar Robbrecht 'there is a text available alongside the exhibition' van gemaakt heeft. Mooi is dat, alongside in plaats van during: a text alongside the exhibition, een tekst aan de oevers van het project. De printer in het kantoortje doet het niet dus sturen we een mail naar Stijn met de vraag of hij wat kopietjes van de tekst zou willen printen. Wat prompt gebeurt. Robbrecht en Wannes kwamen aan de bar zitten, Stijn springt binnen, wat later Gees en Ann en Wim. 'Shit, diene blog, dat vergeet ik altijd,' zegt Wim geschrokken. Er is bezoek uit Nederland, of, meer precies, uit Leiden. In Leiden, verneem ik, zouden ze heel wat musea hebben. De dame uit Leiden schaft zich een exemplaar van crox-boek nr 2 aan.
Venetië In Venetië liep Nina over de tafels van het San Marcoplein.
weekend #8 Een presentatie van Antoine Van Impe. Het centrale element is een zelfgemaakte stoel. Op de zitting van de stoel staat een maquette. De geluidsband is wat er in zijn atelier te horen was toen hij de stoel aan het maken was: getimmer, kerkklokken, het gezang van een vogel, andere geluiden die minder eenduidig zijn.
In de belendende ruimte werd een ready made aan de muur bevestigd. De plankjes tonen een dwarsdoorsnede van de lange zijde van de ruimte, meer dan waarschijnlijk het Luikse atelier van Antoine, waar de stoel gemaakt werkt.
Het gesprek komt op het Mamac en het Brusselse Wiertz museum dat volgens Nicolas net zo desolaat is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten