De groene bol is een lichtgevende groene bol geworden. Jongens met bierblikjes rennen over het plein.
De tram met rugnummer 1 zal zijn bestemming niet bereiken en voor hij zijn bestemming had kunnen bereiken weer de andere kant oprijden.
Na de sigaret met de tip van z'n linkerschoen vertrappeld te hebben, zal de afrikaan traag en met de blik net op die schoentip het salon betreden.
De trams hebben het verontrustende geluid van barsten in een ijslaag die zo dik is dat het het gewicht van een staalfabriek hebben kan,
van een column die onzichtbaar over het plein stapt,
van het lastdier dat slechts af en toe, altijd weer om dezelfde reden, een duidelijk hoorbare zucht slaakt. Een donker geroffel dendert over de rails.
Net voor hij het met een glijdende beweging aantikt, staat het skateboard bijna verticaal.
Waar de mensen in de tram vandaan komen en waarheen zij zich begeven is niet bekend. Hongerig licht kleeft aan het stopteken.
De stemmen maken geen verschil. Het opschrift op de zwarte t-shirt is zonder betekenis. In de duisternis onder de bomen stappen mensen naar een andere plek.
Van de tram die mee inschuift zijn de vele eindbestemmingen zonder verhaal.
Op het plein is een hevige woordenwisseling tussen twee personen van Aziatische origine.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten