bericht zonder titel

Ook als dat gebrek het volume heeft van een olifant. En wat is dan het gebrek.
Ook als het een kleine, gekke mier is. En wat is dan het gebrek.
Ook als het tuimelt, als het ronddraait in waanzinnige tuimelingen. En wat is dan het gebrek.
Ook als het neerstort uit het gewelf van pas tot ontwikkeling gekomen kathedralen. En wat is dan het gebrek.
Ook als het een adder is, een slak, een doodsoorzaak, een ooievaar. Wat is dan het gebrek.
Ook met de bladzijde, als ik om een of andere reden vergeten ben dat ik ze om te draaien had. Wat is dan het gebrek.
Als het na een hevig onweer alleen nog plassen biedt, dik als de ruiten van het souterrain,
op het strand van een eilandje waar ik geen broodkorsten aantrof. Is vader vergeten wie ik ben? Wat is dan het gebrek.
Heb ik de wedloop aanvaard om in bed te liggen met wat ik niet ken? Wat is dan het gebrek.
Dreef het eiland op drek, dreef het op levertraan, op goud, dreef het op de documentaire na het laatavondjournaal? Wat is dan het gebrek.
Ik hoorde de goden bezig, ze neukten en weenden en stonden in een donker portaal naar het fladderende karkas van een dor blaadje te kijken.
De vijfde zoon van Tua die naakt door het deeg kroop van een ochtend zonder meer gewicht
dan het eerste ochtendlicht. Wat is dan het gebrek.
Ook als ze het onder vrienden over de doden hadden. Wat is dan het gebrek.
Ook als vader babbelde over wat hij vergeten was. Wat is dan het gebrek.