in de keuken

Het ooit in een vlaag van waanzin aangeschafte boek met Pasta Artigiana als veelbelovende titel, artisanale pasta's die verrek onvermijdelijk als anale pasta eindigen, een boek met de ronduit smerige ondertitel eenvoudige en bijzondere Italiaanse pastagerechten, smerig vertel ik jullie omdat, wat meteen na aankoop middels korte bloemlezing infantiel en poephelder duidelijk geworden was, omdat het adjectief eenvoudig, er door Nino Zocalli in een sardonische bui van olijke zelfvoldaanheid aan toegevoegd, helemaal nergens op slaat.
Een lasagne met kippenlever, champignons en truffel, waarbij ook nog verondersteld wordt dat ik de deegwaren zelf klaarmaak, is voor Nino ongetwijfeld een koud kunstje, ik mag er niet aan denken om me - vooral vanwege de kippenlever - aan het voor de hand liggend fiasco van dit gerecht te wagen.
Romaanse, gebakken gnocchi, gnocchi die ik natuurlijk eerst zelf te fabriceren heb, met in rode wijn gestoofde lamsnek en schorseneren. Lamsnek godverdomme.
Of deze. Tante Lidia's soep met kippengehaktballetjes en risoni. De lekkerste soep ter wereld, staat er, mét uitroepteken.
Vleestortellini in kapoenbouillon, gebakken penne met aardappel en scarmozakaas, agnolotti met garnaal en een saus van tomaat, olijf en garnalen, ravioli met lam en zwezerik en een saus van witte en groene asperges, jezusmariajozef, wat heb ik me daar bij voor te stellen, pompoentortelli met pistachonoten, amarettikoekjes, Parmigiano Reggiano en bruine boter, jawel, jawel, bruine boter, of ravioli, het hoeft niet altijd heel erg ingewikkeld te zijn, met varkensbuik, varkenswang en varkenssaus, waarbij ik me voorstel dat je net zo goed in de kookpot kakken kan, wat ongetwijfeld ongeveer op hetzelfde neerkomt.
Kwam ik bladzijde na bladzijde meer, nog meer te weten van de kookkunsten van Nino, moedelozer werd ik. Zwarte ravioli met sint-jakobsschelpen en saus van schaaldieren, aardappelravioli en een saus van gesmoord konijn en tuinbonen, kastanjefettucine met varkensvlees en savooikool, spaëtle met kastanjechampignons, saffraancapellini met kreeft en saus van wilde venkel, corsetti met gesmoord konijn, verse spaghetti alla chitarra (waarbij meteen het woord vers opvalt) met zoetwatervis en rivierkreeft. Op zich geen toverkunstje: Blancheer de rivierkreeften 1 minuut in kokend, gezouten water en leg ze dan in een bak met ijswater. Dat zijn in principe allemaal handelingen, meen ik, die ik in een wip uitvoer, ik blancheer de rivierkreeften, hop hop, koken maar, en leg ze vervolgens in een bak met ijswater. Ijswater. Heb ik dus kortom het vliegtuig naar Oslo te nemen, met de gekookte rivierkreeften in een plastic trommel, daar een taxi nemen over Trondheim naar Noordkaap, interessant natuurlijk, vooral omdat ik nooit eerder in Noorwegen geweest was,


foto: Spaghettini della mama con polla e rosmarino, bladzijde 8. Mama's spaghetti met gesmoorde kippendij en een saus van tomaat en rozemarijn.

ik probeer de jongens die de Noordkaap bewaken duidelijk te maken dat het me eigenlijk geen zak uitmaakt of ze gewapend zijn of niet, en kom met gierende banden net op tijd thuis om het recept af te werken. Uitgeput maar grenzeloos tevreden leg ik m'n hoofd te rusten in de met chilipeper, fijngehakte en bovendien platte, Italiaanse peterselie en Pinot Grigio op smaak gebrachte lekkernij, en geniet van een welverdiende nachtrust.

Voor Mama's spaghetti, bladzijde 8, wat onder het hoofdstuk De invloed van het zuiden valt, in Nino's kookboek is het het eerste recept, hoor ik over volgende ingrediënten te beschikken: 75ml extra vergine olijfolie, 1 middelgrote ui, te snipperen, 1 knoflookteentje, dat hoef ik maar te lezen, simpel als het er staat, om te beseffen dat ik er twee gebruiken zal, 400g biologische kippendijen (vergat ik te vermelden, Nino's kookboek is met biolabel), fijn zeezout en versgemalen zwarte peper, 400ml goede tomato passata, 1 takje rozemarijn, 1 laurierblad, kippenbouillon of water, 600g gedroogde spaghettini van goede kwaliteit en versgeraspte Parmigiano Reggiano.
Ik beschik niet over alle hierboven opgesomde ingrediënten. De kippendijenstruik vergat ik aan te planten, tomato passata is er niet, ze hoort bovendien van goede kwaliteit te zijn, over rozemarijn en kippenbouillon beschik ik evenmin. Winkelen dus. Aan het kookfornuis loopt het van een leien dakje. Afgaand op de op bladzijde 9 misschien iets al te fortuinlijke foto (is niet de foto hierboven) gebruik ik wellicht meer van de tomato passata dan wenselijk is, maar het wurgen en vervolgens pluimen en vierendelen van de geroofde kip gebeurt vlekkeloos. Buren met kippen, als is dit er één minder, en een kruidenhoek met salie, kweepeer en rozemarijn, ik zou niet zonder kunnen.