Werkzaamheden. Het nieuwe, uit vier stukken bestaande, modulaire barmeubel is... Bijna af. Elk stuk heeft een diagonale zijde.
Het gesprek komt op... Jan Emiel Daele. Hij woonde, staat op bladzijde 220 van Gezichten, gestalten,(1) met zijn echtgenote en dochtertje in het oordschap De Pinte, bij Gent, Leeuwerikstraat 1, in een nog net bewoonbare boerenhofstee die was omringd door schapen, pluimvee en vruchtbomen.
Dat stulpje, ontdekten we gisteren,(2) is tegenwoordig een kleine, witgekalkte, niet tot fermette omgebouwde woning zonder schapen en pluimvee.
Daele, de schrijver-moordenaar. Auteur van Een placenta, Lieve oma, De achtervolgers en De moedergodinnen. Online is niet zo heel erg veel te vinden over Daele, wel, bijvoorbeeld, een recente tekst over Campo Santo, waar Daele begraven ligt, foto's van de grafzerken van onder andere Philippe Vandenberg, Luc Devos, Jan Hoet, Christine D'haen en Jan Emiel Daele, en de nuchtere vaststelling, wat de auteur van de blog op bijna lichtvoetige manier aanbrengt, dat het graf van Christina D'haen (overleden in 2009) duidelijk betere tijden gehad moet hebben en dat van moordenaar Daele (die op 14 februari 1978 nadat hij zijn echtgenote met vijf kogels gedood had met de zesde kogel zelfmoord pleegde) er goed onderhouden bijstaat.
En er is nog een boek: TOXT van Daniël Robberechts. Eerste zin: Een man heette Baptist Boonen, hij woonde in Gent in de Gulden Vliesstraat aan de Brugse vaart. Jelle kan zich niet herinneren waar hij het exemplaar dat hij bezit, dat vandaag tussen een beperkt assortiment andere objecten op de rode tafel kwam te liggen, gekocht zou kunnen hebben.
In de zaal voorin zijn hij en Bart Prinsen met de eerste en, zoals Bart eerder aangegeven had, misschien wel belangrijkste fase van de opbouw bezig: monteren van het metalen frame waaraan het werk komt te hangen.
Vroege namiddag. Erik Nerinckx springt binnen. Ik heb net TOXT besteld bij een boekhandel in Nijmegen. Voor de volledigheid ook nog even toevoegen wat Jelle, die in de 1079 bladzijden tellende turf voorbij halfweg zit, opmerkte, dat het een taai boek is.(3) Erik, die vandaag de geluidsinstallatie monteren wil, vertelt me dat hij Ruimten rondom las, waar ik het tijdens een vorige ontmoeting met hem over had gehad, en dat hij het bijzonder onderhoudend vond. Of hij zich die bladzijde herinnert waarin Perec het over de nutteloze ruimte had. Dat Perec een aantal ruimtes over het hoofd gezien moet hebben: de laadruimte van een auto, om er één te noemen.
Gisteren een mailtje van Sébastien Conard met de mededeling, van een Franse uitgeverij, dat we toestemming hebben om een door Sébastien vertaalde tekst van Roland Barthes in Lama China op te nemen. Lama China wordt 17 robots 2. Het zou om een tekst gaan die nooit eerder naar het Nederlands vertaald werd.
De oplage van de reeks 17 robots, met Improvisaties van Zeli Bauwens als nummer 1, is beperkt: 49 exemplaren.
Foto's boven: Guy sleutelt aan de afvoer van het aanrecht en één stuk van het vierdelige barmeubel.
Onder: Louis Vanhaverbeke springt binnen. Morgen nemen hij en Oneka von Schrader wat tijd om de performance van 12 september eerstkomend voor te bereiden.
(1) Jeroen Brouwers, Gezichten, gestalten; Atlas 2011.
(2) Zie Google Maps.
(3) Taai. Dat is me dunkt een correcte omschrijving van zowat alles wat Robberechts schreef: taai. Aankomen in Avignon is ronduit verrukkelijk maar het leest niet meteen als een schelmenroman en wijkt grondig af van zo ongeveer alles wat de voorbije decennia in het Nederlands gepubliceerd werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten