zaterdag 29 augustus

Wakker. Ik kijk naar het dakraam. Wat ik niet als blauw durf definiëren - is 't blauw of ochtendlicht, gewoon, omdat ik maar half kijk? Er is geen wekker, de wekker staat op het raamkozijn in de muziekkamer, ik heb geen idee hoe laat het is. Ik zet koffie, in het salon is een rijke ochtend met zonlicht prachtig en in de tuin toont een winde grote, blauwpaarse bloemen, ze hebben de vorm van een trompet.

In de grote zaal zijn Wim en Piet aan de slag. Ze hebben één zijde van de tussenmuur ontmanteld. Iemand springt binnen, zegt dat de witte Kangoo in de weg staat, Juul legt een en ander uit, 'ja, ik kom zo,' roep ik, voor het weekend gaat ze naar Maastricht, ik moet de auto verplaatsen, Wim springt in de auto, heeft z'n laptop bij, we rijden naar de Hopduvel. Hier werkt de jongste zoon van Frank. Hij kent croxhapox, dat was iets van zijn vader, zegt hij. Hij heeft geen idee waar z'n vader woont, ze hebben geen contact. Wim bestelt drank, gin en ouzo, picon, porto, sherry, eristova. We rijden naar het woonerf.

Of ik iets vergeten ben? Geen idee. Net als gisteren rij ik over Merendree. De brug over de ringvaart; Drongen, daar rechtsaf, woonwijken, landerijen, een koe, weiden, een landschap, gras, bomen, potsierlijke tuintjes, een richtingswijzer, Merendree, daar rechtsaf, meteen daarop linksaf, een kasteel, bebouwing, landerijen, weiden, een koe, gras, een landschap, potsierlijke tuintjes, bomen, nog een koe, een richtingswijzer, Hansbeke.


In de Reikbroekstraat, op huisnummer 17, staat de voordeur op een kier. Ik stap naar de bakker, koop koeken en melk, alles is grappig, de tuintjes, tuintjes waarin vaak alleen lavendel staat, de koeken.
We drinken koffie. Lu en, euh, hoe is het mogelijk, daar zijn ze.