donderdag 19 november 2009

donderdag 19 november

bonzaï-journalistiek Champagne, lekkere hapjes en een retourtje Brussel-London om de gebakken lucht van Quinze op te snuiven en over die kwakzalver met gepaste ijver een aardig stukje te schrijven, waarin natuurlijk niet mag ontbreken dat maskers Quinzes persoonlijke ode aan Picasso zijn. Dat 's lands meest marketinggeile dagpublicatie een zwak heeft voor dit soort foorkunstjes, wie zou 't verbazen.

Boris De foorkunstjes van Boris zijn van een andere orde. Het proviand in de broodtrommel blijft onaangeroerd zodat de papa van Boris uiteindelijk beslist om de met bosbessenjam afgewerkte sneetjes brood zelf op te eten.

crox-boek NR.2
In de stock zijn we in de laatste rechte lijn naar een tweede, herziene en van nieuwe fouten voorziene druk aanbeland.

kbc
Marc en Sjoerd hebben een afspraak met iemand van KBC Kouter. Het tijdstip is 14:15. Ik hoef er niet bij te zijn, volmachten en aanverwante kwesties spelen zich af op bestuurlijk niveau.

lapsus lingua
Leke pleuk. (lekke pluk)

ode
Persoonlijke ode. Als de recensent schrijft 'Dit kunstenfestival overschrijdt echt grenzen', lees dan: tijdens het viersterrenmenu was er Veuve Cliquot in overvloed.

op de basextender
Op de basextender ligt een gigantisch object. Het ding zit in een doorzichtige hoes. Een draagtas. Frips herinnert zich dat het Frank Merckx is die het ding op de basextender deponeerde en het vergat mee te nemen toen hij er vandoor ging. De lijvige catalogus heeft TIME IS A BOOK als titel, ontdek ik.

renommée Zodra de dagbladpers het begrip galeriehouder aan gerenommeerd koppelt, heb je op te letten. Soortelijk en inhoudelijk gewicht en kunstenaarschap en zakendoen worden met oorverdovende onschuld dooreen gehaald. Als de galerie ook werkelijk gewicht heeft, is de toevoeging een overbodig en zelfs ietwat gênant schouderklopje. Wat de marketinggeile dagbladdwergjes met renommée bedoelen is dat de galerist in kwestie vette kluiten aan z'n vette vingers heeft. Of het daarbij op welk vlak ook om kwaliteit gaat, staat niet eens achterin de rij, of iets kwaliteit heeft daar houden ze geen rekening mee. Achterin de rij staat iemand met slappe kousen en een onderbroek die, als hij 't op een lopen zet, tot de knieën zakt.

Geen opmerkingen: