Tot halftwaalf blijf ik in bed liggen. Vanuit deze positie, waar ik me tevreden mee stellen kan zolang de hoestbuien maar achterwege blijven, staar ik naar het roestbruine bladerdak van een berkje. Wind speelt met de takken.
Traagheid.
Ik halveer de citroen, pers beide helften uit in een glas, voeg er heet water aan toe.
Zodra ik de buitenlucht betreed, voel ik hoe mijn lichaam uit twee slappe, niet met elkaar communicerende helften bestaat, helften die slechts één ding met elkaar hebben: inertie. Het fietsen gaat aan een slakkegangetje. Ik ben futloos, fiets naar de Vrijdagmarkt. In een vlakbijgelegen restaurant bestel ik de vol au vent. Na drie happen kom ik er op uit dat ik eigenlijk geen honger heb.
Halfdrie. Onbegrijpelijk... Het document is verdwenen. We hadden een afspraak met iemand van KBC Kouter. Ook Marc begrijpt er geen snars van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten