donderdag 12 november

Nu bijna een jaar geleden reed ik naar Lissabon. Ik reed Lissabon binnen via een brug over de Rhône. We gaan hier niet over polemiseren: ik reed Lissabon binnen via een brug over de Rhône, waarna ik in de buurt van Nîmes belandde, het stadje Agde aandeed, waar het bitter koud was wat gezien de tijd van het jaar, nu bijna een jaar geleden, aan de Côte d'Azur niet ongebruikelijk is. Later belandde ik in de buurt van Perpignan op een parking waar ze een Spaans stadje nagebouwd hebben. Dertig kilometer zuidwaarts was daar niets van te merken. Omdat ik m'n laptop en een pasgekochte reflexcamera bij had, vermeed ik Barcelona. Veel mensen houden van Barcelona, ze nemen het vliegtuig, een vlucht die amper twee uur duurt, ze lopen er wat rond, flaneren op de Ramblas, kopen spullen in exact hetzelfde soort winkels die ze in Brussel, Luik of Antwerpen hebben, belanden op het verkeerde terras, in de verkeerde straat, op het verkeerde plein, in het verkeerde restaurant waar ze de verkeerde schotel bestellen, de paëlla om de hoek is stukken beter maar de keet van Pepe ziet er niet uit dus aan die plek lopen ze voorbij. Op de parking van een estacion ten zuiden van Barcelona, estacion Penedés, worden de camera en de laptop gestolen. Ik betrap de dief, een snob met een blauwe BMW, iemand in het parasitaire weefsel van het kapitaal-inferno, heb op het moment dat ik de schavuit betrap niet door dat hij een professioneel engagement heeft met m'n laptop. Het is een prachtige dag. Witte namaakdorpjes staan wit blinkend op de dorre heuvelruggen.
Zo rij ik Lissabon binnen, over Penedés, over Tarragona, over stadjes daar in de buurt van Tarragona, over de rijstplantages van de Ebro-delta, via de kustlijn, over Valencia en Murcia, in de buurt van Murcia overnacht ik op een strand, dan gaat het via Cabo del gata, het meest zuidoostelijke punt, het is Kerstmis, ik rij tussen bergtoppen door in valleien met reusachtige plantages, dineer in restaurants waar geen weldenkend mens ooit een voet zou wagen, over een rug van het woeste en dorre binnenland. In Màlaga, het is kerstavond, er valt geen zak te beleven, overnacht ik in een driesterrenhotel vlakbij een keet waar ik nog als barman gewerkt heb. De volgende dag rij ik Portugal binnen.
Die brug over de Rhône is overal, ook hier, waar Spanje ophoudt.