donderdag 24 mei

13u30

In de hall staat de doos van crox 118 pal voor de deur van Stief's atelier. De display in de corridor is ontmanteld. Johan Gelper is bezig in de keukenruimte, Liesbeth in crox2. Ze is bijna klaar met het witten van de houten wand, een grondlaag. De gelakte wand, een van de elementen van het vorige project in de kubusruimte, staat nog altijd tegen de tafel in de hall. In de hall staat intussen tal van ander gerief opgestapeld. Liesbeth wou rond een uur of drie naar Boom - de prints ophalen. Ik stel voor om een uurke vroeger te vertrekken, in het beste geval ontwijken we op die manier de avondspits op de Antwerpse ring.

15u - Boom

De Boomse steenweg. Geen files. Plusminus zelfde regio waar we paar weken geleden terecht kwamen, na de afspraak met EPO. Fotim, het bedrijfje waar Liesbeth haar foto's liet bewerken, is in een van de huizenblokken ter linkerzijde van de steenweg. In de inkom is de vloer verluchtigd met een afbeelding van goudvissen. Aan een van de muren hangt een poster met een werk van Rene Magritte, 'Le château des Pyrénées', een werk uit 1959.
'We moeten er van achter omrijden,' zegt Liesbeth, 'ze staan allemaal vanachter.' Buiten is witheet zonlicht. De foto's zijn proper ingepakt, klaar om ingeladen te worden. We verplaatsen de reserveband. Het laden is in een mum van tijd gebeurd. Fotim is inderdaad de plek waar Christophe Engels zijn fotowerk laat bewerken. Op de koer achter het magazijn staan houten palletten tegen de muur. Vlakbij de doorgang bevindt zich een rode afvalcontainer. Er is een zithoek met een plastieken tuintafel, een parasol en vier stoelen. Drie werknemers hebben een glaasje frisdrank genuttigd. Boven de garageboxen torent een massieve boomkruin.
We rijden het straatdek op en bevinden ons zo goed als meteen op de Antwerpse ring. Als het meezit zijn we net op tijd in Gent om nog even bij Parys Printing langs te gaan. Voor de middag was er een telefoontje dat het boek van Nicolas Leus af is.

In een tankstation schaften we ons wat mondvoorraad aan en een dageditie, De Morgen. De kranten die Liesbeth af en toe leest - ze woont in Parijs - zijn Le Monde en La Libération. Op het bureaublad van haar computer heeft ze de site van The New York Times. Ze neemt de Vlaamse dageditie door. 'Er staat niet zo veel in he', merkt ze op, 'in de cultuurbijdrage.'
Tja, wat moet ge daar op antwoorden. Dat er niet veel instaat zekers.
Als tiener hebben zij en haar moeder veel gereisd. Vooral Frankrijk, Zuid-Europa. Met een lief, rond haar twintigste, deed ze vier langere reizen: Zuid-Afrika, Patagonië, China en Alaska. Rugzaktoerisme, gewapend met Lonely Planet. Aan Patagonië heeft ze de beste herinneringen. China viel tegen. Nu reist ze vooral om vrienden te bezoeken.

We bereiken de Gentse agglomeratie rond een uur of vier. Ik rij door naar Evergem via de buitenring.
Kwart voor vijf bereiken we Parys Printing. We laden de dozen met croxboek NR 7 in.

17u - crox

In de mediaruimte hangt Jos aan de toog. Johan Gelper is in de kubusruimte bezig.
'Nu dat ge dat zegt over die files,' zegt Jos, 'ik heb een filehouder gemaakt.'

Hij wijst naar een van de objecten op het barmeubel - 'Is dat van...?' Van Dirk Peers, beaam ik. De zaklamptempel uit de privécollectie van Ruth. Liesbeth merkt op dat ze het een leuk idee vindt om een tentoonstelling de hele tijd door te veranderen. Het formalisme doorbreken. Gek dat ze daarover begint - ik kan me niet herinneren dat we het daar eerder over hadden.
Jos leutert over zijn 'raket naar de maan'-project. De vraag die hij zich nu stelt is niet alleen 'hoe geraakt de raket door het vensterraam' - hij is met name van plan om de raket vanuit de woonkamer te lanceren - 'maar' - ook - 'hoe knalt ze niet tegen de staande klok aan'.
Jos: 'Ik heb een garagebox voor mijne kleinen. Een kindergarage. Op alle rommelmarkten kopen we matchboxskes.' Al die autootjes plaatst hij op de garage, lange files. Vandaar het idee van 'een monument voor de file', besluit hij.
Tijdens de opbouw van hun project in Link luisterden ze naar Anthony Braxton.

Liesbeth en ik stappen op - verf kopen, bij voorkeur Trimetal, in de Afrikalaan. Matte latex, wit, 5 liter. In de Afrikalaan staat een file tot ver voorbij de bocht. De Dampoort is tegenwoordig niet te doen. Ik rij richting Gentse haven, weg van de Dampoort, sla linksaf aan de Australiëstraat en neem de Roerstraat richting Muide en Voormuide. Vreemde buurt. Via Voormuide, stukske Gentse binnenring en Ham staan we paar minuten later weer aan de croxpoort. De poort is dicht, Jos en Gelper zijn ervandoor.

Ik controleer de stockruimte. Beide stockruimtes, die achter- en die voorin crox3, zitten poepvol. Als ik het goed heb komt Peter morgen zijn materiaal weghalen. Yannick en Antoine hebben crox3 ingepalmd. Aan de vijftien meter lange wasdraad hangen witte lakens met rood en zwart stiksel, het lijkt op de collages die deel uitmaken van croxboek NR 7. Op de vloer staan een zevental elementen van wat een geluidsinstallatie worden moet. De doorgang naar de corridor is gedeeltelijk afgesloten met een zwart gordijn.
Johan Gelper heeft nog wat materiaal gekocht. In de kubusruimte hangt een schoen aan de muur. De witte marmeren zool voelt zacht aan.
Hij legt uit hoe het komt dat hij het opknappen van de kubusruimte maar liever zelf deed: zo was hij er zeker van dat het werk gedaan werd.