vrijdag 25 mei

9u40 - Ik bel de Provinciale Uitleendienst en verneem dat het materiaal dat ik enkele weken eerder aanvroeg niet ter beschikking is. Het positieve e-mailbericht was kennelijk niet meer dan het preambulo van een minder positief bericht per gewone post, dat door de Gentse poststaking niet ter bestemming raakte.
10u - Stockeren van het materiaal dat meekwam uit Oudenaarde. De situatie is onoverzichtelijk.
10u30 - Drie jonge kunstenaars stellen hun werk voor. Liesbeth is bezig in crox2. In crox3 is niemand. De jongens uit Luik zijn late vogels.
11u10 - Etappe 1 van het op orde brengen van de stockruimte voorin. Mailtje naar Peter.
12u - Ik bel Joris. Liesbeth gebruikt de laptop en neemt haar mailbox door.
12u10 - Aan het zuid rij ik de autosnelweg op richting Kortrijk.
12u40 - Oudenaarde. Ik stockeer de inhoud van twee vitrinekasten in een aantal kartonnen dozen. Hiermee is de bovenzaal van de abdij helemaal leeg gehaald op het werk van de leerlingen van de Tekenakademie na.
De deur van het secretariaat is dicht. Er is niemand. Ik deponeer de sleutels op het dichtsbijzijnde horizontale vlak, een kartonnen doos.
13u50 - Yannick en Antoine zijn bezig in crox3. Liesbeth heeft ze al van de Provinciale Uitleendienst verteld. De huidige opstelling ziet er goed uit. On se débrouille.
Er is geen audiomateriaal. We nemen wat alternatieven door. Eén van de alternatieven is mijn audio-set (cd-speler en versterker). Yannick wil twee aparte circuits, logisch, het eerste circuit is een vlugge set, het tweede circuit een trage set. We rijden de ring op richting zuid. Even later bevind ik me opnieuw op de autosnelweg richting Kortrijk, dit keer in het gezelschap van Yannick. On se débrouille. We rijden naar de Macro.
14u50 - In de Macro vinden we niet wat we nodig hebben.
15u20 - We rijden de autosnelweg op, dit keer richting Antwerpen. Ik neem de buitenring. Het objectief is de Mediamarkt, grondgebied Oostakker. We belanden op het platteland in de buurt van Destelbergen. Eerst rij ik de verkeerde kant op. Er is een enorme drukte op de openbare weg. Clusters van files, elitaire 4x4's, trucks. De topdrie van 'c'est dégoulasse'.
15u50 - We belanden aan de Dampoort. Ik maak rechtsomkeert.
16u10 - We belanden in Westveld, een deelgebied van Oostakker en een labyrint van villawijken. Richtingaanwijzers ontbreken, zijn er wellicht ook niet nodig: in een dorp kent men alle windstreken.
16u30 - We eten een ijsje. Hoeveijs uit het Interbellum. In een caravan verderop hebben ze gebraden kippen. Zomerse hitte.
17u - In de Mediamarkt vinden we wel wat we nodig hebben.
17u30 - We bereiken de croxruimte. Yannick ontfermt zich over de pas aangekochte apparatuur en verdwijnt richting crox3.

Op het voetpad zitten de Turkse buren voor huisnummer 86.
'Alles goed?' roept de woordvoerder. 'Bijna alles,' roep ik. 'Alles goed is te veel van het goeie.'
Van de anderen neem ik aan dat ze wellicht geen Nederlands begrijpen. Veel van die Turkse gemeenschappen in het Gentse leven op zichzelf, ze vormen een ghetto. Ze integreren op een economische manier, beginnen een winkeltje. Op cultureel vlak merk je in het dagelijkse leven weinig tot niets van integratie. Je krijgt de indruk dat zij vinden dat integratie een overbodig begrip is. De Antwerpse kolonies die zich in Torre del Mar vestigen, integreren zich evenmin. Er ontstaan clusters van nieuwe gemeenschappen: de derdewereld koloniseert het Westen, het Westen koloniseert de costas. In Màlaga beschouwen ze Torremolinos als een annexatie: de Spanjaarden gaan er werken in een toeristisch biotoop. De promenade aan het strand van Torremolinos is een theaterstuk. Van Torremolinos tot het meer zuidelijk gelegen Marbella is alles theater - een cluster van tijdelijke inwijkelingen. De identiteit van die inwijkelingen wordt het best gedefinieerd door wat de gitanos van het noorden denken: guiris. Guiris zijn guiris. Die van het noorden. Guiri is een scheldwoord, een racisme. De integratie van de Turkse gemeenschap in het Gentse verloopt op een gelijkaardige manier: de guiris van het noorden zijn hier de guiris van het oosten.

Peter Morrens. We stockeren het restmateriaal van zijn project tijdelijk in huisnummer 90. Het glas kan in de stockruimte voorin.
In crox2 is Liesbeth aan het pappen. Ze wordt geholpen door een Bulgaars koppel. Er is een technisch probleem. Peter Morrens geeft wat nuttige aanwijzingen.
In de corridor staat een boog. Naast de boog een pijl met een kleine, scherpe lamp als speerpunt.
'Een interessant werk,' vindt Peter. Hij wil ervandoor maar blijft plakken, praat een hele tijd met Yannick en Antoine.

Crox3. Zestien lampen in een intieme cirkel. Het is de bedoeling dat ze licht geven. Ze geven elkaar licht. Een samenzwering van lampen.
Van de miertekeningen heeft Yannick er tien verzameld aan de muur ter rechterzijde.
Antoine heeft een deel van zijn werk aangebracht tegen de wand achterin. 'Trou' is een verzameling gaten.
'Marcel said it was marvelous,' lacht Peter. 'Baudouin est vraiment très accurate.'

Liesbeth, Dimitar en Silvia tafelen in de mediaruimte. Dimitar en Silvia wonen in Londen. Silvia is zwanger. Op het barmeubel bevinden zich brood en kaas en allerlei salades. De komkommersalade is halverwege. Er is vleessalade en Oeuf à la Russe. Liesbeth is gek op Oud Brugge. Elsschot is overal. Andere elementen zijn jus de fruit Ananas, van Materne, en de Gaspacho van het merk Bonduelle. Ter linkerzijde drie bananen en een exemplaar ven croxboek NR 7.

Antoine is in de gang bezig. De geluidsmodule is een werk van Yannick - des sons très low, legt Antoine uit.
In crox3 projecteert een dataprojector een kleine rechthoek op de muur - waar eigenlijk de doorgang naar het terras is. Marie is aanwezig. Tijdens de week werkt ze voor een architectenbureau. Ze doet het adminsitratieve werk.
Denis geeft present. We hebben het over het Gentse circuit, des avonds, et les filles flamandes - op wie zijn natuurlijke charmes geen enkel effect lijken te hebben.
Her en der op de vloer bevinden zich spullen. Losse kabels, bekabeling, onnoembare dingen. Yannick heeft 7 speakers ingebracht, 3 euro het stuk, van het merk YING CHUN PAI YANG SHENG QI. De code is VDD165 88C. Het etiket eindigt met een Chinese frasering. 'Seven kinds of elements... for the Tibetan bowl,' zegt Yannick. 'But I don't like symbols.'
Een tekening op canvas. Het werk stelt de metalen kop van een hamer voor, wat tegelijk doet denken aan de dwarsdoorsnede van een rivierbedding. Naast de tekening staat een hamer tegen de muur - het houten handvat is minstens twee meter lang.
Op de vloer: een soldeerbout, een bijna leeg flesje water, een handdoek, 2 houten cirkels met een diameter van anderhalve decimeter, een verlengkabel, een roeste kooi aan de voorzijde afgewerkt met een geel papier. Midden de ruimte is een samenzwering van lampen, 'une conspiration de lampes'. Wat verderop staat een hamer ondersteboven. In de hoek ter rechterzijde kwam een donkerroze doos terecht. De doos maakt deel uit van een verzameling gaten en staat op twee kleine schragen. Het gros van die verzameling hangt aan de wand achterin de ruimte. Er staan ook wat dozen en andere spullen, pal tegen de wand aan. Op één van die objecten ligt een tube: tube neutre. Er is een kartonnen doos met een aantal maagdelijke rollen kasbonpapier, een kartonnen koker, diverse mappen en een blauwe teil met gaten waarin een geperforeerd vel papier drijft.