maandag 24 maart

't Is weer proper op de E40. Schoon landschap, berkjes, kinderlijk blije berkjes, ook de takken van de berkjes blij, dat kun je zien, blije takken en blije berkjes. Landschap groen. Blij landschap, dat kun je zien, heel erg blij, blij met de grijze lucht boven de blije berkjes - grijze lucht die ook tussen de takken van de blije berkjes zit en vlak tegen de groene weide aanleunt, zij aan zij met het grijs van de autosnelweg.
Dwaze rijmpjes verzinnend scheur ik over de autosnelweg. 'Kale takken,
groene wei, reutel preutel zij aan zij. Grijze lucht en berkjes blij, (en berkjes blij)
sleutel keutel en berkjes ja berkjes dans in lange rijen zij aan zij. Het asfalt stom en
over het stuur van zijn 4x4 geboren, meneer Verschaeve krom.' Telefo-hoon!' roept iemand.
Ik parkeer het autootje. Groene wei ter rechterzijde, raar vogeltje klapwiekt en botst bijna tegen elektriciteitspaal aan.
't Is Raf. Dat met Odette, dat is wat zeg. 'Ja, ze is dood,' zeg ik. 'Opgebaard in Brugge bij haar thuis.' Ik resumeer de feitelijke gebeurtenissen.
Dan weer het wegdek op, vroem vroem vroem. Gedurende enige tijd rij ik achter een vrachtwagen met Turkse nummerplaat aan. Op de midddenstrook passeert een grappig autootje. Blije berkjes buigen over de grasberm.

In de woonkamer bij Odette thuis zitten Mieke en Peter. Altynay zit op schoot bij Seele. In de keuken is Greet bezig met iets wat wel eens het afwassen van borden, schoteltjes en kopjes zou kunnen zijn. Er is een vrolijke, feestelijke stemming. Peter brengt een theorie te berde over de betekenis van het altaar, liturgisch wellicht - tenzij ik me vergis wat in deze matière verstandiger is dan er een onwrikbare mening over te hebben. Mieke schenkt koffie en Greet en Altynay gaan naar het speelplein. Het is Peter die zich met de liturgische verplichtingen bezig houdt, Mieke zou niet weten wat ze er mee aan moet en zelf meen ik te weten dat van oudsher een kuchje, droog, de beste remedie is. Jo belt aan. Jo is van de antroposofische gespreksgroep. Het was Odette die zuster Augustine wist te overtuigen om er ook aan deel te nemen.
Een schone doodsbrief. Het ontwerp is van Peter. De vrees dat we de brief niet tijdig gedrukt zouden krijgen - omdat het Pasen is - bleek ongegrond. Herr heeft bergen werk verzet. Hij is aan de doodskist bezig. De doodskist wordt gemaakt zoals Odette het wilde, eigenlijk vond ze een vuilniszak voldoende (zei ze) waarmee ze bedoelde dat de geest, hoe je het ook draait of keert, over het lichaam zegeviert. Dat kan je op meerdere manieren interpreteren maar laten we het daar niet over hebben.
De klok is stilgevallen op 10 na 6. Dat zal wellicht tijdens het weekend gebeurd zijn. In de kamer waar Odette opgebaard ligt, zijn mensen. Er is een vrouw die er blijkbaar al een hele tijd zit. Terwijl ik er zelf al minstens een uur ben kan ik me niet herinneren dat ze het huis binnenkwam. Raf, Leen en Joke belden aan en Peter zei dat hij tijdens de uitvaartdienst 'Jesus Lover of my Soul' van The Les Humphries Singers zal draaien. Ik heb een tekstje geschreven, gisteren, het kwam vanzelf. Het probleem met Odette is dat je natuurlijk net zo goed een boek kan schrijven en dan duurt die uitvaart minstens een maand of zo. RAVEL van Echenoz heb ik in twee dagen uitgelezen maar dat is toch veeleer uitzondering dan regel.
Veerle zou gisteren of eergisteren geweest zijn. We begeven ons naar de tussenverdieping, waar Odette opgebaard ligt. Het is een kleine en heldere kamer die op het tuinterras uitgeeft, een kamer die Odette zelf liet bouwen, er is een vrolijke sfeer, op het terras staan bottende struikjes en het schuifraam staat wijdopen. We staan in een ellips om het lichaam. Altynay heeft bloemen over het lichaam gestrooid, iemand anders gele bloemen en aan het voeteind liggen bloementuilen. Jeanine en Gerard bellen aan, ze komen helemaal uit Antwerpen. Mieke is het petekind van Jeanine. Er is een wonderlijke sfeer van besef en blijheid. Het blije meisje betovert, ze is niet dood, het lichaam doet alsof. Ze is dood en leeft op een andere manier. Ze is mooi. Het hoofd ligt beetje schuin alsof ze best weet wat daar de bedoeling van hadden kunnen zijn. Het gezicht is zonder treurigheid, geen tragedie spreekt ons aan, zelfs dit dode lichaam getuigt van de geestelijke blijheid die zij als geen ander in petto had, en waar ze kwistig mee strooide tot we met z'n allen dronken werden van verstand en met dat incompetente verstand een golf van geestelijke vrijheid.
Zo ligt het meisje opgebaard, de vrouw die nu pas een exacte leeftijd heeft, de data van het eind en het begin.
Herr is ervandoor, hij heeft nog handenvol werk aan de kist. Raf, Leen en Joke blijven bij Odette. Het duurt een hele tijd voor ze naar beneden komen.

Tommy belt me, Tommy van (K-RAA-K)3, ik zit net aan het stuur van de auto, sneeuw jaagt over het stadje en hij staat voor de crox-poort. Ik bel bestuurslid Coene. Op de snelweg richting Brussel is een file. Van de weersomstuit sla ik weer aan het rijmen. Schepelende schaar strak van stram scharrelende sparren
Schuine stronk onderuit geschoven in het schutterige struikgewas
schandelijke schijn van landschap - op de middenstrook schiet een truck langszij. In Drongen ga ik er af, sneeuw jaagt over het landschap.

In crox zitten Tommy, Dave en Marc aan het barmeubel. Er is koffie. Ik ga even in de Turkse winkel langs. Jack Rose springt binnen, wat later Keith van Hush Arbors en Paul. Marc rept zich naar de Halvemaanstraat om er een lamp op te pikken. De apparatuur komt tegen de houten wand achterin crox3 terecht, Jack en Keith doen een soundcheck. Eerst Jack, dan Keith. Jack woont in Philadelphia, Keith in London. Ze zijn aan een tournée bezig, morgen doen ze Den Haag aan, daarna Kopenhagen en Berlijn. Paar dagen geleden hadden ze een concert in Braga in een gigantische concertzaal, waar bij verteld hoort te worden dat de zaal amper vol zat, alleen de rijen voorin.
In crox een zeventigtal gegadigden. Keith van Hush Arbors - hij heeft een hoog en melodieus stemgeluid en een verfijnde en sobere gitaartechniek - zorgt voor de eerste set. Na de pauze treedt Jack Rose aan. Hij bespeelt een houten slide gitaar en staat bekend om een techniek die 'fingerpicking' genoemd wordt.