vrijdag 28 maart

De wekker is elektrisch. Tenzij er een stroompanne zou zijn blijft het ding doorgaan - fanatiek, radicaal - zonder zich ook maar 1 enkele keer van minuut te vergissen. Het tikken is zo vergroeid met de kamer dat je op den duur niet langer hoort wat het zegt. Er zijn andere geluiden.
Ik had het alarm op 8 uur en een beetje gezet, plak mijn handpalm tegen het elektrische apparaat en bedenk net op tijd dat het signaal een reden gehad moet hebben. En als het niet zo was, is er altijd wel een te vinden. Ik schuif het armpje dat de seconde aangeeft waarop het alarm hoort af te gaan een paar minuten voor me uit en kom gelijk tot de bevinding dat we vandaag die workshop van Georges hebben - Workshop... Georges... negen uur... Annemie... nee, Annemie komt niet, niet vandaag, morgen pas, VRT komt langs. Ik draai me om, een knuffel met het warme bed, en zie in een niet eens zo heel denkbeeldige oogopslag de ravage die we gisteren na het toonmoment hebben aangericht, spring uit bed, plaats een ketel water op het gastoestel. Niet eens vijftien minuten later passeer ik de sluis waar een waterhoen z'n ontbijt bijeenscharrelt. Op straat is het relatief rustig.
Rond een uur of negen ben ik in de croxruimte bezig. Ik zoek de bezem met brede vlodder. Onvindbaar. Om geen tijd te verliezen reinig ik eerst het barmeubel en begin ik stuk voor stuk alles wat Georges carrément uit de corridor en de hall weg wil naar de grote zaal te sleuren. Pot koffie zou geen kwaad kunnen.
Telefoon van Petja. Georges betreedt de hall. He, hallo. Later Ben en Katrien van Kunst-Werk(t) en ook Katherine Schmelzer van de filmploeg van de Canvascollectie. De kubusruimte moet nog leeggemaakt worden. Bea is bezig met de dataprojector in de mediaruimte, Katrien helpt een handje en er is telefoon van Johan Gelper. Oude en foute afspraak en het maken van een nieuwe afspraak dus. Geen probleem trouwens, als ik straks wat tijd heb rij ik bij Gelper en Luxauto langs.
Gesprek met een van de cursisten, ze heet Sofie en werkt voor De Warande in Turnhout. Dan Petja, we brengen het keukentje op orde. Katrien legt uit dat Kunst-Werk(t) een locatie aan de Bijloke heeft in hetzelfde gebouw waar BAM gehuisvest is. Alle cursisten gaven aanwezig op twee na, Krist en Elke (de overgebleven naamkaartjes zijn die van Krist en Elke).
Een brunette en een blondine betreden de hall. Ik geef Katrien een duwke - 'wie van beiden zou Elke zijn?'
-De blonde.
Ja, dat denk ik ook, zeg ik. Krist, een brunette, zetelt in de cultuurraad van Roeselare. Brian springt binnen en laat weten dat het probleem met het logies opgelost is, tot en met 1 april kan hij in de studio van Stief verblijven.
Petja en Brian komen aan de bar zitten, we drinken koffie. Het gesprek komt op de traditionele Summer Exhibition in The Royal Academy in London, het is hier dat ze het concept van de Canvascollectie vandaan hebben, legt Petja uit. De niet-geselecteerden zouden intussen al een soort 'Salon de Refusés' van plan zijn. 'Exclusion is so fruitful,' meent Brian.
Helemaal aan het eind van de corridor zijn ze aan het filmen. De cursisten staan er dicht opeengepakt, Georges is aan het woord. De regie, Sabine heet ze, heeft een draagbare monitor als een buidel om de schouders hangen. Ze dirigeert de camerabeweging. Guido zei dat dat tussen regie en camera na verloop van tijd een geijkt stramien, een routine wordt. Kleine gebaren - die je als buitenstaander vaak niet eens opmerkt - volstaan om een aanwijzing te communiceren. Katherine maakt aantekeningen.

Tijdens de koffiepauze verzamelen de cursisten in de mediaruimte. Met Petja komt het gesprek op Nego City, de Chileense bar vlakbij Sint-Anna. In de grote zaal zitten Brian en Stefaan aan het zwarte Ikea-tafeltje. Dat zwarte zwarte tafeltje is via Anton Cotteleer in Brainbox beland en doorstond de snel op elkaar volgende transformaties. Tijdens unit 4, die van Borremans, Zoete en Pittoors, kwam er een breed uitgesmeerde lek vernis op het tafelblad terecht. We begrepen dat het zwarte tafeltje in een nieuwe dimensie terecht gekomen was, dat het onbruikbaar geworden was, dat het aangetast was door een niet als zodanig bedoelde lelijkheid, dat het lelijk was, een ding dat om duidelijk aantoonbare reden geen al te hoge dunk van zichzelf hebben moest. En van het Brainbox project, op de neonsculptuur na, het enige wat bleef. Brian en Stefaan zitten aan het zwarte tafeltje. Katherine observeert de gebeurtenissen aan het eind van de corridor waar de ploeg van de Canvascollectie aan het filmen is.
Er is koffie voor de filmploeg. De cameraman heeft nog niet voor Histories gewerkt hoewel hij dat wel zou willen. Wat meer cultuur op teve zou geen kwaad kunnen, maar op beleidsniveau zijn er tegenwoordig lui die andere motieven hebben.
Aan het zwarte tafeltje in de grote zaal bespreken Brian en Stefaan de film die ze van The Gentlemen's Gentlemen willen maken. De cameraman is het er mee eens dat de media op cultureel vlak - en dan kan je het natuurlijk net zo goed over De Morgen als over de VRT hebben - in een impasse zitten, de vervlakking is enorm. Enfin, ze gaan een stukje eten. En Petja moet naar het MSK waar ze iets te doen heeft. Stief springt binnen.

Rond een uur of drie zijn ze nog altijd aan het filmen. ZWERM heeft de ruimte ingepalmd. Ze hadden een probleem met de reverb. Georges legt uit hoe hij de workshop ziet.