hond

Zo. Dus zo begint een dag. Ik kruip. Wat doet ie, vragen ze, nieuwsgierig, beleefd, ze hebben er natuurlijk meteen een interviewer bijgehaald van een of ander blaadje, en ze hebben er zin in. We nemen aan dat hij kruipt, zeggen ze. Iedereen kruipt, tegenwoordig, zo heel erg veel specifiek is er niet te zien. Goed zeg, ik kruip. Of deed ik wat anders. Nee hoor, natuurlijk niet, omdat ik zo mooi kroop, daarom hebben ze mij er van tussen gehaald. Omdat ik zo mooi was toen ik kroop, omdat ik als een hond boven de voederbak zat. En toen hebben ze dus mijn smoel in dat blaadje gepubliceerd. Ik, een hond. Zo begint het. Natuurlijk weten ze dat ik een gewetenloze schoft ben. Dat staat op het naamkaartje dat ze aanreiken. Dus zo begint een dag.