's Ochtends vroeg zijn ze er aan begonnen, in de grote zaal achterin, aan de bouw van een, hoe zal ik het noemen, aan de bouw van een, zou het ding een naam hebben, een houten constructie, pannenlatten, om te beginnen, en stukjes hout, roeste pannenlatten, dat valt me opeens te binnen, het hout heeft een rosse gloed en de kleine stukjes, rechthoeken, vierkanten, mals hout, hard hout, mdf zit er ook tussen, gebruiken ze om de latten samen te voegen.
's Ochtends vroeg zijn ze er aan begonnen. Het is avond, ze zijn twaalf uur bezig geweest. In de zaal staat een nomadische structuur, het geraamte van een enorme tent. The Clavicle of Solomon van John Zorn hangt in de zaal. Op de laptop van Lode staan nog dingen van Zorn. Hij tikt Fool Control aan, van The Singing Painters. Het begint met Embryo Dictaphone.
Later op de avond, na zonsondergang, palmen Dolly, Chris en Kurt de zaal voorin in. Dolly deed een auditie voor Nymphomania van Lars von Trier. Enter The Void van Caspar Noë is een film die haar bijgebleven is. Van de auditie weet ze alleen dat er voor die ene rol nog vier candidates waren.
Kurt, die voor Fabre werkt, legt uit dat de film, ze gaan filmen, een schimmenspel hoort te worden met figuren die amoebisch vloeien. Deining.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten