Zo'n nacht, als op het terras van Les yeux bleus alleen nog Yann Andréa zit. Hij pulkt aan een zin. Iemand steekt een sigaret op. Het meisje heeft droevige ogen. De persoon, die halverwege het terras zit en met het meisje is, acteert boven het tafelblad, de handen maken bogen en hoeken. Ik herinner me de eerste zin van Les yeux bleus, une soirée d'été, dit l'acteur, Zo'n nacht is het. Het terras is dichtbevolkt. Pas un souffle de vent. Over het plein glijden fietsers. Het bladerdak van de bomen aan het plein heeft een blauwe kleur.
De persoon, die Yann Andréa had kunnen zijn, komt naast me zitten. Het uitspansel heeft een kleur van antraciet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten