(1) 1 brengt een auto in. 2 kapseist in 2 + 1. Iemand wil rijden, naar Cap Griz Nez, naar Praag, naar Aberdeen, naar Groningen of Antwerpen, maar jongens zijn voor wetenschap, houden zich bij voorkeur met de motor bezig. 3 distantieert zich. 4 ensceneert een ingebeelde rit. De banden komen aan het houten staketsel waar 2 zich mee bezig gehouden had, de auto wordt een tafel waar niemand mee aanzitten kan, er is geen plaats om mee aan te zitten. 5 snijdt de auto doormidden en voegt Hitchcock toe, film. Eerst plannen ze een remake van Vertigo. 6 metst de boel dicht en laat een kijkgat. Dat is de meest simpele uitleg. Is er een andere dan de meest simpele uitleg? Nee. Alles kan makkelijk tot de meest simpele uitleg herleid worden. Over zo'n uitleg redeneren hoeft het niet ingewikkelder te maken dan 1 + 1 is 3. Dat is minder ingewikkeld dan 1 + 1 is 2. Van alle sommen is wat we juist vinden het ingewikkeldst. De oplossing is dat de juiste som niet zo ingewikkeld is. 1 + 1 geeft een miljoen.
(2) De opbouwweek. Die zou in de wiki-page en onder andere op deze blog te volgen zijn, maar het geleverde materiaal is beslist onvolledig. De in deze blog gepubliceerde tekstfragmenten zijn vaak niet meer dan de doorsnee van een moment en of de wiki-page een bevredigend totaalbeeld levert is twijfelachtig. Het wiki-team werkt aan een digitaal document dat de grenzen van het document aftast. Tijdens elke opbouwweek documenteren ze elke dag op één gegeven ogenblik het verloop van het project door van de dweilrobot gebruik te maken. De dweilrobot is een digitaal gestuurde stofzuiger waarop een Gopro bevestigd werd. De robot registreert het brainboxareaal, komt soms aan een spijker vast te zitten en draait dan eindeloos in het rond tot Lieven of Boris ingrijpen. De acties van de dweilgopro gebeuren in de coulissen van het project. Het levert een enorme hoeveelheid beeldmateriaal waarvan telkens één beeld in de wiki-page gepost wordt. Los daarvan ontwikkelt het wiki-team metastructuren die pas na afloop van het project vrijgegeven kunnen worden, dat wil zeggen na afloop van het project blijft de wiki-page online als een voorlopig niet afgerond totaal van bijdragen, impressies, invalshoeken en door toeval gestuurde tekst-, klank- en beeldfracties.
Unit 1. De opbouwweek wordt gedomineerd door de onmogelijkheid tot permanent fysieke aanwezigheid. Miet heeft een project in Zürich, Michaël een afspraak in Leipzig. Hannelore coördineert het verloop. Over de afspraken die ze maken is weinig bekend, wel dat het tijdens de openingsavond van het project een performance wordt en dat met die performance een DAF bouwjaar 1974 in de brainboxzaal terechtkomt. Café Costume filmt de performance.
Unit 2. Op dinsdag, drie dagen na de performance van unit 1, komt de tweede groep samen. Steffie wil met de auto gaan rijden, naar Budapest, naar Normandië of Domburg. Peter en Jesse formuleren andere plannen. Die dag, toen ze in de zon op het woonerf zaten en een biertje dronken, viel de groep uiteen in 2 + 1. Peter en Jesse wilden van de DAF een printer maken, Steffie distantieerde zich van dat project en schreef een song, waarvoor ze overigens wel de auto gebruikte. Tijdens de opbouwweek zijn Peter en Jesse vier dagen aan een stuk met de motor van de auto bezig. Ze bouwen een staketsel. Met op en neer zakkende zandzakken proberen ze van de DAF een printer te maken. Dat mislukt. Op het allerlaatste nippertje komen ze er op uit dat ze net zo goed van de ruitenwissers gebruik kunnen maken. Na vier slapeloze nachten werken ze tot 6 uur 's ochtends.
Unit 3 distantieert zich van het project. Op donderdag is er een workshop met kinderen van de nabijgelegen Freinetschool. Op het schoolplein brengen ze Europa aan. Ze contacteren de Turkse buren, gooien het open buiten de begrenzing van een ruimte waar op dat moment alleen een auto staat. Tijdens de openingsavond is er een lezing over de motieven. Antoine Van Impe brengt een stoel in.
Unit 4 plaats de banden van de auto op het houten staketsel. De DAF rust op vier stoelen, alsof het een tafel of een werkmeubel is waar intussen niemand naar omkijkt. Op dinsdag of woensdag is er een shoot waarbij alle leden van unit 4 in de ingebeelde auto zitten. Later volgt een shoot in de corridor. Ze barricaderen de corridor, brengen één van de foto's tussenwandbreed op de versperring aan.
Unit 5. Actieve schriftuur. De auto wordt doormidden gezaagd. Tussen beide helften komt een beeldscherm te hangen waarop de streng geredigeerde versie van een rit naar en door Majola te zien is. In het archief van Jasper Rigole gaat het om beeldfragment nr 999.
Unit 6 reduceert het beeld tot een kijkgat. Wie in het gat kijkt, penetreert in de timide schacht van het tot spookhelft gereduceerde deel van het gebouw. Er is een blauwig licht. De g-spot aan het eind van de schacht toont een dwarse reflectie van een van de banden van de doormidden gesneden auto (aan de opstelling van 5 werd overigens niet geraakt) op het vlak van de spiegel die normaal gesproken naast het schijthok hangt. Of hoe diep een oog in het niet zichtbare doordringen kan.
zondag 1 december 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten