Overal in het Castillaanse landschap is leegstand. Mastodonten van vier, vijf tot zes verdiepingen hoog, ooit bedoeld voor arbeiders die in de nabijgelegen fabrieken kwamen werken, staan onbewoond in de Castillaanse wildernis. De nieuwe bewoners, hagedissen, dwerguilen, knaagdieren en vleermuizen, hebben geen last van torenhoge elektriciteits- en gasboetes. Hoge gebouwen zijn het, betonkaas met gaten, soms naakt in het al net zo bouwvallige, post-agrarische landschap, soms verstopt achter bomenrijen en met dwergeik begroeide bulten. Niet langer bewoonde stulpjes in een wildernis van industriële nederzettingen, tussen Burgos en Valladolid zover de kilometerteller reikt. Cementfabrieken, een gekrioel van verkeerssignalisaties, silo's, ontginningen, hoge vierkante torens zonder kijkgaten, groeves waar zand, grind of steengruis gewonnen wordt, en ook hier best wat leegstand, artefacten van een uitzinnig tijdperk, roest ijzer, met ijzeren hekkens afgesloten maar niet uit het landschap verwijderde industriële pretparken, een lawine van beton en metaal, afsluitingen, opslagplaatsen, vrachtwagens, pilonen in een wirwar van afstand, nieuwbouw, zandophopingen waarboven het gistproces van betonnen sculpturen rijst, hoog in het vlakke, woeste landschap, terreinen voor als buitenstaander niet te becommentariëren doeleinden, terpen met ongemakkelijk bijeenstaande bomen, electriteitsmasten, sparren, soms een cipres, onzeker bijna, ongraag daar in het grijze landschap, in lange rijen naast elkaar geparkeerde trucks, hefkranen en voor de constructie van hefkranen bedoelde bedrijven, naakte gronden die als oprijlaan of als aanpalend terrein dienen, kleurloze hangars die op ommuurde gevangenissen lijken, heuvelnieuwbouwsloppen, zendmasten, verboden terrein waar zelfs geen bevoegden zich wagen, dorre grasbermen en zwermen piepkleine vogeltjes die midden de autosnelweg bivakkeren, in een kluwen boven het beton waaien en boven dit alles het ons bekende hemellichaam, net onder het zenith hangend in een spaarzaam blauwe hemisfeer. Panorama's vanwaar je urbanisaties bewonderen kan, urbanisaties om naar nog meer panorama's uit te kijken, spoorlijnen, een hotel aan de rand van smerige fabrieksterreinen, lange, horizontale, baksteenkleurige vormen en ten slotte ook het REPSOL benzinestation.
Ik neem richting Salamanca Zamora. (werkgelegenheid? waarom?)
Voorbij Valladolid de pijnboombossen. Vlak landschap met agrarische patronen. Blauw zomerlinnen hoog boven de bijna vlakke glooiingen die een overwegend bruine toon hebben. Door wind uiteengeplukte wolkenmassa's.
Tussen Valladolid en Salamanca is de wereld plat. De wolken, oblong, langwerpig uitgerokken watten, hangen in cirkels boven het landschap. Boven de wolken is een zwembadblauwe hemisfeer.
(engelen zijn ongetwijfeld vertrouwd met de laatste mode, laten we zeggen alles na pakweg 400 na Chr, te weten 1290 voor Dodo,
maar wat een zwembroek is, nee, dat weten ze niet)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten