Soms een knoop, soms een vis #3

Màlaga

Het binnenrijden, de intocht: triomfantelijk brede lanen, hoge blokkendozen, palmbomen die er verstrooid en bedlegerig uitzien, motorrijwieltuigen racen tussen de auto's door, brandendhete zon.

vaststellingen

1. Màlaga is geen zak veranderd. Aan de Paseo del parque bijvoorbeeld is alles net als een decennium eerder: platanen en palmen, struikjes met donkerrode bloementrossen, slenterende mensen, enzovoort.

2. Marquesa de Moya 14 is er nog. Van het verzegelde pand bleef niet meer dan een ruïne. Het hoekpand waar Pub Terral was, staat in de steigers. Op het gelijkvloers kwam een immobiliënzaak.

3. Màlaga is geen stad voor puristen.

El Paseo del Parque, 14u

- Een dame met een zwarte das en in een frêle met bloemetjesmozaïek afgewerkte jurk.
- Een halfblote bok met sik, fototoestel, pet, bermuda.
- Twee jongens. Ze slenteren en hebben beiden een niet zo zware rugzak. De een draagt een rode, de ander een blauwe short.
- Drie meisjes en een jongen van een jaar of tien. (slenteren)
- Twee noorderlingen. Het zouden Scandinaven kunnen zijn maar ook Nederland en Duitsland komen in aanmerking.
- Twee mensen, een hij en een zij, in zo goed als identieke outfit.
- Gabin of de ouderling. (slentert)
- Toeristen. Ook nog een kortgerokt meisje. Ze heeft een zwarte handtas bij.
- Een koppel.
- Twee kortgerokte freules.
- Een robuuste jongen, rode short, die er stevig de pas inzet.
- Twee heren. Geslenter, een traag gesprek.
- Een joch, het dikke zussie dat achter hem aan drentelt en dan ook nog de overige familieleden, vier stuks.
- Een dame.
- Twee jongens die er zin in hebben en een kleurlinge. (passeren elkaar)
- Een kortgerokte, Aziatische dame, schoonheid, alles staat haar gegoten, de cobaltblauwe shirt, het zwarte rokje, het lange, dipdonkere, glanzende haar, zonnebril en handtas.
- Een meisje. Het topje, een short, strandschoenen.
- Eerst een koppel. Haast lijken ze niet te hebben. Wat gaan we doen. Dan drie jongens en meteen daarna nog een koppel, allen min of meer uniform in op brandendhete zon berekende zomerkleding.
- Twee meisjes in strandkleding. Guiris, zoals ze het hier noemen: uit het Noorden.
Het woord guiri is algemeen ingeburgerd hoewel van oorsprong een beledigende term die door de gitanos bedacht werd.
- Die lui in zo goed als identieke outfit, overwegend zwart en wit, dit keer struinen ze strandwaarts.
- Een strohoed en de zich onder die strohoed bevindende dame.
- Twee jongens.
- Een dikke, zwaarlijvige, om maar niet te zeggen heel erg dikke, op uit elkaar spatten na dikke, zwaarlijvige, dikker dan dikke jongen, zo dik dat hij zich net zo goed rollend had kunnen voortbewegen, hij draagt, om het tot dat kledingstuk te beperken, een rode, een donkerrode polo en stapt wijdbeens. De militair in gelid die dringend moet.
- Een koppeltje. Ze kussen elkaar, slenteren.
- Een vrouw. Ze heeft een lederen handtas bij en glimlacht.

Ergens in het park, ooit was het een van m'n favoriete plekken, vanop een marmeren zitplaats kan je de haven zien waar cargo's liggen die op Casablanca en Caïro varen, is een grote, vijf verdiepingen tellende fontein met een feniks, of feniksachtige, die een eeuwigheid geleden op het hoogste punt van de fontein neerstreek en er bleef zitten, de hangende vleugels roerloos en wijd uiteen. Het voetstuk van de fontein staat in een bassin met troebel water. Om het voetstuk is een wit geschilderd, metalen hek. Op het troebele, met vogeldrek aangedikte water drijven donsveertjes.
Het tweede niveau is een smaller bassin tot de rand gevuld met helder water. Net hier is een grote bedrijvigheid van duiven die fladderend neerstrijken op de rand van de stenen kom, van het water nippen en zich in het lager gelegen bassin ontlasten, waar een naakte vrouw tot halverwege de dijen in het zure mengsel van water en vogeldrek staat. Ook het tweede niveau, met een smaller bassin, biedt blote dames, dames die star en melancholiek naar de onbedoelde, naar de niet als zodanig bekende frivoliteit van het Paseo del Parque staren, waar ouderlingen, families en jonge vrouwen schalks door elkaar heen stappen. Fraai vorm gegeven doekjes bedekken de schaamstreek.
Het derde niveau, vlak bij de top van de fontein, biedt een fraai gebeeldhouwde kuip met een doorsnede van circa anderhalve meter en een bas-reliëf met saters die dunne, vlakke stroompjes kwijlen en op een onduidelijke manier de portretten bieden van wie sindsdien over de Paseo del Parque flaneerde. Het kwijl drupt uit de wijd open gesperde muilen, belandt in het onderliggende bassin en maakt heel erg soms een luchtbel die zo goed als meteen open spat.
Om de fontein is een brede rotonde met dennen en zitbanken. De Paseo del Parque is beroemd omdat het park propvol exoten staat, ook struiken en planten uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika.
De fontein biedt eerst en vooral een cirkel van bananenbomen - het loof filtert het withete zonlicht en zorgt voor schaduwrijke plekjes - en banaangele recipiënten waaruit ongefilterd restafval puilt.
Ergens ter rechterzijde is ook nog een vijver waar ze eenden hebben.

1999-2015 spaanse notities (wordt vervolgd)