zondag 23 september

Een zondag uit de duizend.

Het probleem met de mailing van Philippe zou opgelost zijn. Anja deed wat knip- en plakwerk. Wat precies fout liep, is volstrekt onduidelijk.
Op het woonerf de Tunesische kinderen die gisteren wegens sluitingstijd het laatste deel van de reeks filmpjes van Martin Singer gemist hebben. 'He, hallo,' roepen ze.
Ze wonen een eind verderop in het straatje, zeiden ze. Of ze naar de Freinetschool gaan.
Nee, dat niet. De oudste maakt een gebaar richting Sint-Amandsberg. Ze rijden elke dag met de fiets naar school en popelen om de rest van de filmpjes te zien. Door de kinderen is de volgorde vandaag enigszins anders, ik open de poort, betreed het zaaltje met de videoprojectie en activeer de dataprojector. Ze vragen wie de film gemaakt heeft. Die mijnheer heet Martin, zeg ik.
In het keukentje vul ik de ijskast bij. Bart telefoneert me. Er is wat onduidelijkheid of de Fransen vandaag present geven.
Een dame met hoofddoek betreedt de hall. Ze stapt tot helemaal achterin crox4 en vraagt of de film voor kinderen bedoeld is. 'Un peu brutal', merkt ze op. Ik vertel haar over de sprookjes van de Gebroeders Grimm en Duizendeneennacht. Kinderen zijn gek op dit soort fratsen.
Daniil Charms schreef voor kinderen. Enfin, om kort te gaan, omdat hij voor zijn ander werk geen uitgever vond.
Het filmpje 'Moeder en kind' is er teveel aan. Ze stuurt haar kinderen het woonerf op.

Bezoekers die het via De Witte Raaf hebben. De dame schaft zich een card van Dirk Zoete aan, haar echtgenoot kuiert door de gang en doet zich wat later tegoed aan het werk van Stijn Van Dorpe. In de zaal van Stijn zit Piet Van Robaeys naar de video 'Landschap-Fles' te kijken. Een dame betreedt de hall en botst niet tegen de tussenwand aan. Het had gekund.
Piet is zeer te spreken over het werk van Stijn, Stijn heeft een saturatiemoment bereikt. De opstelling in crox3 is interessant, zegt hij. Joëlle Tuerlinckx komt ter sprake en het feit dat er hedentendage veel te veel kunstenaars zijn - wat bovendien numerologisch gezien letterlijk opgevat kan worden - die geen identiteit hebben. Ze hebben geen oeuvre en ze hebben geen identiteit en het werk dat ze maken is rotzooi.

Piet bekijkt de filmpjes van Martin Singer. De buurtkinderen stormen binnen en nemen plaats in het zaaltje, naast Piet Van Robaeys. Andere bezoekers dienen zich aan. We kijken naar de filmpjes van Martin Singer. An, de moeder van het cinematografische clubje, komt een kijkje nemen. De kinderen willen graag een kaartje, kost een halve euro maar dat hebben ze niet.
Manon kiest een werk van Kurt Duyck, de takken. Een van de Tunesische kinderen gaat voor de glijbaan van Coene. Ook Lucas, het broertje van Manon, kiest voor het werk van Coene. Nazar gaat voor croxcard 13, die van Karien Vandekerkhove. Manon vraagt of ze nog een kaartje mag hebben. 1 kaartje is 1 kaartje, zeg ik, meer niet.
Piet stapt op. De cinema verhuist naar crox2, op Fiene na die naar de filmpjes van Martin Singer kijkt. Ze heeft ze nog niet allemaal gezien, zegt ze. Later ontdekken de kinderen het werk van Emmanuelle Flandre in de kubusruimte. Ze gieren van de pret.
Van het een komt het ander. Voor je het in de smiezen had kunnen hebben veranderen ze in een bataljon kozakken en zetten ze de keet op stelten. Ukkepuk Lucas voert de troepen aan. Ze belegeren de corridor, dringen door in de ruimte achterin, geren, geroep, grote pret. 'He, luister eens,' probeer ik, 'dit is geen speelplaats. Als jullie zin hebben om te spelen moet je dat maar op het woonerf doen.' Lucas heeft het zand onderaan de trap naar het terras ontdekt, ook de zwarte vogel spreekt tot de verbeelding. Of 't een echte vogel is.
Nog meer bezoekers. De joelende kozakkenbende stormt het woonerf op. Blakend zonlicht. Deborah staat naar het werk 'Bernadet' van Stijn te kijken, Christophe meert aan. Ik ben de stock croxcards aan het tellen en kwam net tot de vaststelling dat we van beide kaartjes van Christophe (Charte, croxcard Nr. 47, en Congratulations, croxcard Nr. 48) intussen MEER dan 250 exemplaren in voorraad hebben. In plaats van te slinken neemt de voorraad toe. We bespreken het komende project.
Boris, zeventien maanden oud, betreedt de hall in het gezelschap van twee medewerkers.