Ik zat op een toilet bij het heerschap thuis. Er zaten geen Turkse dorpsgenoten mee aan. In een van de hoeken naast de toiletdeur was een stapel tijdschriften terecht gekomen. Ik begon de stapel door te nemen, stuitte op een exemplaar dat een jaar eerder gepubliceerd was, eind 1999. In betreffend tijdschrift leggen ze aan het eind van het jaar aan een reeks bekende personen, altijd min of meer dezelfde reeks bekende personen, de variaties benadrukken wat op televisie te zien is, een aantal vragen voor. Altijd hetzelfde lijstje vragen. In 1980 had het zin gehad om dat te doen. Twintig jaar later was het een wat bedenkelijke praktijk geworden. Bij beste gelezen las ik, op de toiletpot bij het heerschap thuis: alles van Perec. Dat verbaasde me. Ik had niet alles maar toch veel van Perec gelezen. Alles van Perec. Dat is wat er stond. En het staat er nog altijd eigenlijk, het volstaat om een tweedehands exemplaar op de kop te tikken. In dat exemplaar zal je achterin bij beste gelezen in de rubriek van betreffend individu ook vandaag, als je het tijdschrift opent en naar die bladzijden waadt, op betreffende plek de mededeling alles van Perec aantreffen. Ik vroeg betreffend persoon wat hij van Perec gelezen had. Niets, zei hij. Hij had met alles van Perec ook alleen maar bedoeld dat hij wist dat ik met Perec bezig was, zei hij.
Hij pende het over omdat hij niet had geweten wat hij te zeggen had. Je leest niet elk jaar opnieuw alles van Perec.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten