woensdag 17 juli

Guido belt me. Het is voormiddag, boven het asfalt staat een allesbehalve denkbeeldig hemellichaam. Hij heeft eerst nog wat anders te doen, verneem ik. Zon sproeit over het wegdek. Rond het middaguur ben ik in het tuintje vooraan bezig. Vlak naast de rozelaar, ontdek ik, is de doorgang naar het terrein van een mierenkolonie. Ik drink koffie, bel Michaël, steek een sigaret op, schuif The New Tristano in de cd-sleuf. The New Tristano is een van die zeldzame hoogtes. Het is een volstrekt unieke plaat. Later vertel ik dat ze aan die release uit 1962 de mededeling toegevoegd hadden dat het zonder dubbing opgenomen was. We schaken. Ik heb er weinig zin in, verlies, Guido heeft niet eens het onderste uit de kan te halen, hij overklast me met een uitgekiend eenvoudige strategie. Er is een muziekje uit 2004. Het gesprek komt op Robert Walser en Thirty Poems. We luisteren naar Carla Bley en Ahmad Jamal, schrijven een variatie op een van de stukjes. Quinten is sinds enkele dagen terug uit Costa Rica. Later eet ik kabeljauw met prei en friet.