Het is altijd dezelfde toestand, altijd hetzelfde verhaal.
Soms gebeurt het in Buenos Aires, soms onder Parijs op een weg naar het zuiden.
Soms is er alleen het veld en de konijnen.
Altijd gaan ze aan de haal met wat ik over hen verteld had kunnen hebben
en het eindigt ook altijd weer met hetzelfde verhaal en de anecdotes van iemand die in Italië geweest is
en als het donkert bij voorkeur naar het glas met Chianti kijkt.
De kemphanen zijn er eentje van hier en eentje van een andere plek en in het woud de oude bekenden. Avond wolkt over de dingen.
Het is altijd dezelfde avond, altijd dezelfde duisternis
en met het glas Chianti ook altijd dezelfde plek. Nooit hebben ze meer gezegd dan wat te zeggen was.
Nooit hebben ze meer gezien.
Toch is het net dat wat ze willen, ook als ze naar het relaas van de vreemdeling luisteren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten