herrie

Ik had het loodje gelegd, snorkelde, dreef in een dikke laag van steeds vetter wordende verzinsels. In het belendende huis deed zich een bestorming voor. Een aardappelzak van minstens honderd kilo was dwars door de vaginale snede in het wijf beland en had er niet te benoemen tumult veroorzaakt. In de belendende kamer was een plof te horen alsof een nijlpaard door het dakraam getuimeld was. Ik draaide me op de andere zij, sloot me af van het tumult, kroop in het cocon van slaap en honing. De herrie in het belendende huis hield aan. Op gegeven ogenblik meende ik boven het luide gebonk ook nog het gejank van een hond te horen. Tijdens de nieuwjaarsreceptie op een belendend huisnummer had ik van andere buren vernomen dat ze de hond en de dikke, bolronde, in chagrijn gefermenteerde dame, die in de buurt als Eeuwige Lach bekend staat, bij voorkeur op een andere plaats willen. Niet op huisnummer 178. Ook de koeien zullen last van haar hebben, zei ik. Hoe zit het met haar zoon, zei iemand. Bovenop haar terreur natuurlijk ook nog die van de zoon en de honden.
In de nachtelijke herrie deed zich voor het eerst een nieuw patroon voor, dat van aardappelzakken die met een dikke plof door de plankenvloer zakten. Het gebeuk en gebonk nam vijf minuten. Half in verbazing om het helse lawaai draaide ik me in een nog diepere laag van het verzinsel, tot het donker als een aardappelzak op m'n kop donderde.