Willy

Ik ben met de promo voor het concert van BLURT bezig, heb net DS en DM aangeschreven, wat eigenlijk niet zoveel uitmaakt,
je kan er op gif innemen, en het hoeft niet eens gif te zijn, een lading vogeldrek volstaat, om zonder jeuk aan de teelballen te weten dat wat zich tegenwoordig als kwaliteitspers slijt gebukt gaat onder zo'n gigantische modderstroom van mainstream dat geen vierkante millimeter rest voor het betere werk,
ook tijdens de gedichtendag zullen alleen de aan dat mainstreamideaal beantwoordende godinnen het woord nemen,
alleen moorden lijken heel even af en toe de aandacht af te leiden,
zelfs de vraag of je bij voorkeur een blanke of een zwarte te vermoorden hebt, of de persverantwoordelijke,
of je in een concertzaal toeslaat, op een plein in een godvergeten gat,
een flight van Tehran naar London uit het luchtruim flikkert of rustig en zonder aanhang naar het beeldscherm van je computer zit te kijken,
waar zoveel rotzooi drijft dat je het toch al helemaal niet in z'n totaliteit bekijken kan; en dan kom ik dus bij Willy uit,
zonder andere noodzaak dan dat wat me bezighield.
Ik had Willy ontmoet op een moment, begin jaren tachtig, niemand lag wakker van de jeuk aan het godvergeten gat, dat hij evenmin met wat anders bezig was dan het gelag van net die dag. Willy had zich in dingen gespecialiseerd waar ik weinig tot niets van wist.
Later dook hij opnieuw op uit de drek van alledag. Het moet om meerdere redenen een vreemde ontmoeting geweest zijn. Onderin een hoop drek vertoevend waar ik geen raad mee wist, staarde ik naar zijn verbaasde blik.