woensdag 14 november

Teamvergadering uitgesteld. Alleen Christophe, Johan, Frank en ik hadden er op aanwezig kunnen zijn dus had het geen zin.
's Middags heeft Frank een korte ontmoeting met Gwen. Olga telefoneert me rond een uur of acht. Ik leg uit dat de teamvergadering niet doorging zodat ik dus evenmin in crox ben.
Paar uur eerder kwam ik tot de vaststelling dat de tube Ultramarijn Blauw Donker van Oudt Holland het niet langer doet. Betere kwaliteit dan die van Oudt Holland is er niet. Michaël heeft zowat het hele assortiment. De repetitie van The Singing Painters is voor de verandering zonder vocals, Michaël liet weten dat het geen kwaad kon om met Kwinten naar een sound te zoeken en dat het dus net zo goed zonder vocals kan. Die oude en stugge tube Ultramarijn Blauw ergert me, ik spring op de fiets, race naar Schleiper - het loopt tegen sluitingstijd - en schaf me een assortiment Blockx en Mussini aan, een stuk goedkoper dan dat peperdure Oudt Holland: Ultramarinblau hell, Viridian, Ocre jaune, Lasur-Oxid-Gelb, Siennagelb, Pompeiian red and Byzantine blue. Sommige merken vermelden de samenstelling van de verf. Het lijkt een bijkomstigheid maar dan wel een die veel vertelt over de manier waarop de Oude Meesters aan het werk gingen. Voor Indisch Geel gebruikten ze de urine van koeien wat de transparantie van het pigment verklaart. Wat ze tegenwoordig als Indisch Geel slijten is een industrieel derivaat. Hetzelfde geldt voor Caput Mortuum, een bars en roodachtig bruin dat in zeventiende en achttiende eeuw vervaardigd werd met de restinhoud van gemummifieerde schedels. Op die praktijk kwam gauw wat sleet te zitten, reeds in de Negentiende eeuw brachten ze een industrieel vervaardigde variant op de markt.

Kwart na 8 parkeer ik de fiets tegen de zijgevel van Lucas Munichstraat 74. 'I be there in a minute,' zei ik. Olga zit in een metaalgrijze auto die ze pal voor de croxpoort heeft geparkeerd. Tien minuten eerder... Ik wierp een blik op de verftubes. Een half uur eerder gaf weer een ander verhaal, Melanie - ze akwarelleert - bekeek de tube met Viridiaan alsof het een kleinood was, wat het is, en verbaasde zich over het heldere pigment van het rojo pompeya.
Shelly Manne schetterde door de boxen. In de croxruimte is niemand. Er is een mededeling van Adriaan, hij heeft het laatste exemplaar van H-art NR 28 mee huiswaarts. Olga stockeert het werk achterin de auto en manoeuvreert wat later tussen de discipelen van het klasje van Gaetan het straatdek op. We hadden het heel even over schilderkunst. Olga zei dat het voor haar niet uitmaakt of een schilerij al of niet tot in de finesses uitgewerkt wordt. Voor haar is dat de definitief voltooid verleden tijd van een klassieke manier van schilderen waar ze geen affiniteit mee heeft.
Er is nog een afspraak. Jerôme Sedyn wil graag weten of hij als stagiair in crox aan de slag kan. We bezichtigen de ruimtes (in de grote zaal het moeizame droogproces van de pas gepleisterde muren, in de ruimte achterin zijn de tussenwand en de muren weer vlekkeloos wit) en nemen plaats aan het tafeltje, een plank op schragen, waar drie exemplaren van de tafelonderlegger terechtkwamen, wat wellicht gebeurde tijdens het onderhooud dat Frank met Gwen had.