zaterdag 3 november

Bertel (sax) en Berlinde (bastuba), dus drie leden van de Vafanfare want Adriaan ook. Berlinde van Flat Earth Society, Bertel solliciteerde bij het Blindman Quartet. Ik gooi de laptop open en tik de site van Nate Wooley aan, Nate die van Bart Maris wist maar Maris niet van Nate.
Het gesprek komt op het kunstenaarsstatuut. Telkens een gesprek op het kunstenaarsstatuut komt moet ik aan die scene uit Playtime van Tati denken als Hulot, de scene is in het laatste deel van de film, in een Bar Tabac dat bontkraagje van de vloer opraapt en het door niet meer dan een simpel handgebaar uit de dubbele bodem opvist.
Berlinde herinnert zich dat het vorig jaar rond deze tijd van het jaar warm was. Dat het vorig jaar warm was rond deze tijd van het jaar, daar zijn we het over eens. Dat met P.J. Harvey is een wild verhaal - HOW TO CONQUER P.J. HARVEY or On Impossibilities As The One And Only Thread. Het onbegaanbare pad dus. Dat we het over een onmogelijkheid zouden hebben, lag voor de hand, dat we hierover een eensgezind standpunt zouden weten te bereiken net zo goed.
Neem schilderkunst. De mogelijkheden zijn bekend en alleen het onmogelijke interessant. Er zijn schilders die grootheid najagen terwijl hun kleinere en ogenschijnlijk onbelangrijke werkjes interessanter zijn en veel juister zitten. Corot is een bekend voorbeeld. De salonstukken die hij konterfeitte om de bourgeoisie van de Parijse Salons te plezieren, zijn ondermaats maatwerk. Hedentendage is de situatie er niet op verbeterd. Het betere werk van Corot, de studies hij in Italië maakte bijvoorbeeld, vestigden zijn status als grootmeester en wat nu gemaakt wordt, bijna 150 jaar na het overlijden van Corot, grosso modo, heeft niet meer dan het uitgekookte karakter van wat toen in de Salons te zien was. Er zijn er die andermans roem najagen en zich jammerlijk verliezen in uitgekookt en voorspelbaar maakwerk. Soms presenteert het onmogelijke zich als een kleine stap, een detail dat over het hoofd gezien wordt. Het onfortuinlijke lot van de kunstenaar is navenant en in veel gevallen het evidente bijverschijnsel van een onjuist uitgangspunt. Dat je als epigoon van Tuymans enig succes kunt hebben, ligt voor de hand, of het wat betekent is weer wat anders. Elke kunstenaar wordt geconfronteerd met een limiet. Zodra iemand die grens weet te overschrijden, het is een vreselijk gevecht dat meestal in volstrekte duisternis plaatsvindt als de mogelijkheden uitgeput zijn en alleen nog het onmogelijke een oplossing biedt, als dat gebeurt dan ontstaat wat we gemeenzaam kennen als Oeuvre. Het Werk. De hoofdletters. Zonder de bevrijdende onderdompeling in het onmogelijke, in het gebied voorbij de grens van het bereikbare, is een werk zonder betekenis. Het kan desnoods tentoongesteld worden, waarom niet, in een van de vele containerparken van het actuele discours, bewonderd, geprezen, waarom niet. Toch heeft de toekomst - die wij niet kennen - nu reeds beslist, niet als tijdstip maar als beginsel. Eind en begin zijn in zekere zin volstrekt identiek.
For that reason I now declare the impossibility of dating P.J. Harvey as fully expressed, without any other control than sheer foolishness. There's nothing more exciting than the unexpected and the unimpossible. For instance. 'Hi, P.J., it's me, van. Look, we've just been thinking about touring with The Singing Painters and wonder if you wouldn't be interested to join the club.' EXERCISE 152. Advanced possibs. (a) Cause and effect. Example: Oil floats if you pour it on water. (b) A doubtful view of Conditional type 1 emphasized by the use of "should". Example as mentioned above.
I forget and I don't. Keep P.J. in mind as one and only and never get there. The adventure: never getting anywhere. Berlinde lacht. Neem nu eens die bastuba van haar, om daar op enigszins treffelijke wijze een Cis uit te persen moet je toch over een longvolume beschikken dat in spreekwoordelijke zin tot aan de poolgrens reikt. Om maar te zeggen, niets is onmogelijk.
Pieter springt binnen. Meteen na Pieter Floris De Bruyn. We luisteren naar To Bring You My Love. In Nederland is Pieter in licht beschonken toestand tegen een boete aangebeukt en 4 uur rijverbod.
Dat er deze week in De Morgen een artikel over die zwarte helikopters stond, zegt Pieter. Adriaan heeft geen boodschap aan De Morgen dus dat wist hij niet. Pieter legt uit dat Belgacom een patent had op dat appelblauwzeegroen. Appelblauwzeegroen staat niet in het woordenboek trouwens. Gek. Appolinaris staat er wel in, appelblauwzeegroen niet. Are You Experienced van Hendrix is een beestig album. Dat hij dus een camionette heeft met dat appelblauwzeegroen, zegt Pieter.
We hebben bezoekers. Lu en, euh... Shit. Allez, vooruit, die gast die voor De Gazet van Antwerpen schreef.
Het eerstvolgende project van Pieter is in het Rotterdamse Showroom Mama. Daar in Rotterdam houden ze het strak, geen Spielerei.
Pieter ziet zichzelf als een stadjutter, hij schuimt de straten af op zoek naar bruikbare dingen. Alles is bruikbaar.