Toen de moeder aan het kind vroeg wat het kind wilde worden en het kind ogenschijnlijk zonder hierover na te denken mens zei, lachte ze en vertroetelde het kind en zei ze dat ze ook zelf niets bedenken kon dat beter en moeilijker was. Het kind had het onmogelijke uitgesproken, dat wat niet geprobeerd moet worden omdat het onmogelijk is.
Het kind ontfermde zich over de persoon die een ogenschijnlijk onbelangrijke vraag gesteld had. Het beantwoordde de overbodige vraag met een overbodig antwoord.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten