donderdag 21 februari

voormiddag

Geen tijd om een sigaret op te steken, Rik belt en legt uit dat hij me er aan wil herinneren dat we vandaag rond de middag afgesproken hebben om het werk door te nemen en dat ik bij Theunissen moet aanbellen op huisnummer 199. Ik rij naar Evergem. Ter hoogte van Meulestedebrug - interessante plek - een oproep van de hoofdredacteur. Tien minuten later betreed ik de kantoren van Parys Printing. Rob heeft tot drie uur vannacht aan het boek gewerkt.
Ik beland op Nieuwland 35 en gooi de laptop open. Een tweede oproep van de hoofdredacteur, moet stante pede terug naar Parys Printing, de bestelbon werd over het hoofd gezien. Capito, ik sluit alles af, spring in het karretje, rij naar Evergem. Ter hoogte van de Meulestedebrug geen oproep van de hoofdredacteur. Een tumult met over het wegdek manoeuvrerende vrachtwagens. Bij Parys Printing willen ze de facturatiegegevens, dus Philippe of Anja contacteren. Ik ga bij Rik langs, bel bij Theunissen op huisnummer 199. Het zolderatelier van Rik is een knus plekje. Hij heeft zelf een selectie gemaakt en die selectie is ok. Om halftwee een afspraak in de Tarwestraat. Tijdens het onderhoud wordt Yves opgebeld door iemand die een zaak heeft tegen een Tibetaanse monnik. De zaak is hallucinant. Later wieden van de inbox, een vergelijkende studie van facturatiegegevens en rekeninguitreksels en de sonate voor viool en piano op. 134 van Dmitry Shostakovich met Viktoria Postnikova (piano) en Schlomo Mintz (viool).

avond

Braziliaanse schoonheden. De echtgenoot van een Mongoolse vrouw.
Karel Wouters hebben we ook.
In de grote zaal is Patrick Baele aan het filmen. Marc De Clercq meert aan
en introduceert Natascha. Natascha woont in Den Haag.
Luanda praat Portugees en Engels en een mondje Nederlands. Stief springt binnen.
Karel stockeert de tekeningen bovenop de kubus.
Steve van (K-RAA-K)3 kwam een kijkje nemen. Het concert van Jack Rose is voor 24 maart eerstkomend. Met Patrick komt het gesprek op het Edinburgh-project.
Merel van Multimediale Vormgeving drinkt thee. De Braziliaanse beauties heten Luanda en Veridiana. Veridiana woont in Sao Paolo.
Romolus Molenbergh, alias Mister Red, de vriend van Luanda - ze staan op trouwen - introduceert The Chicken Factory, een performance van Luanda en Veridiana. De tekst is van Luetta en Luetta het alter ego van Luanda. Veridiana vertrekt midden maart naar Brazilië, dus zou voor die datum moeten. Romolus is de kompaan van Floris De Bruyn, ze hebben een collectief opgericht, De Zondagsdenkers. Voor de Biënnale van Venetië hadden ze een project ingestuurd, de tekst was onder supervisie van Guido De Bruyn. Hun project werd niet bekroond, logisch, de laureaat was vooraf bekend. Het gesprek komt op P.J. Harvey.
'Timidity,' stelt Romolus, 'lays in the past because it is a memory.' ('and it can't be a hope, redeneert hij, 'since hope lies in ambition')
Later op de avond springt Emilie binnen. Ze heeft haar haar met kamille gewassen.
'Wij gaan!' roept iemand.
'Jullie gaan?'
'Wij gaan!' Dus gaan ze.
Volgens Emilie zouden we over, euh, procreatie gepraat hebben, dan - euh - over mulatten en 'genitic exchange', over het werk van Ilse (dat was het eerste, herinnert ze zich, 'gij zaagt daar spermatozoïden in, ik baby's'), over mutatie en brainbox (een heel biologisch discours, concludeert ze) en kamille (juist, ik keek naar je, zeg ik, en zag het gele haar en je zei dat je het met kamille gewassen had). En tenslotte ook over takken. En over Nan-Ping. Juist, over Nan-Ping hebben we het ook gehad.
Patrick legt uit dat Festen met een Sony DCR VX 100E gefilmd werd en dat hij krek hetzelfde toestel heeft.