zaterdag 23 februari

Iets na de middag stuurt Rob een min of meer definitieve versie van de nieuwsbrief door. Er is een mailtje - later ook telefoon - van de hoofdredacteur. Met het nieuwe crox-boek ziet het er niet te best uit, meent hij, en bij PP zijn ze begrijpelijkerwijs niet te spreken over het gevolgde procédé. Alle tekeningen die druktechnisch normaal gesproken in quadri moeten, hadden we er tijdens de opmaak van de pdf dus beter uitgegooid. De verwerking van het materiaal naar duotone werd een hels karwei. Ook Rob gaf toe dat hij er geen goed oog in heeft.
Luc werkt de mailing af. Ik sla open het boek dat zich ter linkerzijde van de handpalm bevindt en lees:
'Conservas tu ilusion por lo imprevisto/ lo inutil/ la fantàstico/ lo ilogico/ Recuerdas qué fue un beso/' Vrij vertaald: Verzamel wat gebeurt, wat niet gebeurt, het nutteloze, het fantastische, wat zonder logica is. Wat een kus was.
(het onvoorziene, wat gebeurt of niet gebeurt) In de Franse editie van Orphée hebben ze de eerste zin van het gedicht als volgt vertaald: 'Tu gardes toutes tes illusions pour l'imprévu'.
Bewaar de illusie van het onverwachte. Van het nutteloze. Van het fantastische, de illusie van je dichterlijke vrijheid. (op een centimeter van de waar gebeurde feiten)

In de grote zaal is Els bezig, in de andere zaal Ilse en twee gezelschapsdames, Lisbeth en Tamara. Ik veeg de vloer en breng het keukentje op orde, Sander Buyck springt binnen. De externe schijf die hij bij heeft, een Lacie, doet het niet, voorlopig is het enige alternatief een onlangs verzonden mailtje waaraan een bijlage met een 40-tal foto's vastzit. Interessant werk zo op het eerste zicht. Heb twee bestandjes met beeldmateriaal van Lien Nollet op de laptop zitten, ook dat nemen we door, waarna we op Google Ellen Ane Eggen intikken en even op de rijk met beeldmateriaal gestoffeerde site van Johan De Wilde langsgaan.
Ilse zei dat ze gisteren een lichtere dosis genomen had. De eerste bezoekers treden aan en de crox-cards vliegen de deur uit. Als het discussiepunt later op het aantal komt, herinner ik me tal van bezoekers die blijkbaar onopgemerkt bleven.
Met Guy Couckhuyt komt het gesprek op de misère in het woonblok waar hij een miezerig appartementje heeft. Jan Dheedene springt binnen en het gesprek komt op Hitchcock. Onlangs heeft hij To Catch A Thief gezien (en hier de oogverblindende Grace Kelly) en Topaz - met Philippe Noiret en Michel Piccoli, maar dat herinnert hij zich niet. Dat Topaz zich in Cuba afspeelt, herinnert hij zich evenmin. Dus heeft hij het over een andere film en dan komt Torn Curtain in aanmerking (want jawel) met Paul Newman en Julie Andrews. Op de site van Jan Dheedene een reeks werken op bierviltjes.
In de zaal achterin is het lekker warm. Na tien uur springen nog wat bezoekers binnen. We bouwen de stelling op, Marc en Ilse hadden afgesproken dat er wat foto's in vogelperspectief genomen zouden worden. Inge, de jongste zus van Ilse, helpt een handje. In de grote zaal voorin is het werk van Els in een mum van tijd afgebroken. We spreken af bij de Chileen in de Brabantdam. De keet zit tsjokvol. Geen Els en Ilse. Een mengkroes van Spaanse en Portugese dialecten en een ambiance die aan 'Los detectives salvajes' doet denken, burleske roman van Roberto Bolano - en hieruit bijvoorbeeld volgende zin: 'Kom me niet aanzetten met gelul, Garcia Madero,' (op. cit. bladzijde 9). Op de kaart staan suggesties als Castillas a la Ollo, Entrecote de Brasil, Conejo al vino, Pescado frito, sopa marinera, Gambas al pil-pil en Pastel de chodo. De keuken is dicht, het enige wat ze zo laat op de avond nog hebben is een portie kaas en pikante chorizo.
Een opeenvolging van door toeval gestuurde composities. (interessant)