vrijdag 8 februari

Tegen de middag telefoneer ik Joris, hij en Nancy zitten op het buitenverblijf in Pussemange. Of hij nog weet wie dat verwarmingstoestel herstellen kwam. De gegevens van de persoon in kwestie zouden zich in de map met boekhouding jaargang 2006 bevinden, meent Joris. Ik sla de map open en heb het document zo goed als meteen voor me. Harry heet hij, Harry Cortvriendt.
Telefoon van Ilse, vanavond laat na sluitingstijd wil ze nog een test doen, zegt ze. 't Is een zonnige dag, ik fiets naar het woonerf en open de poort net voor de eerste bezoekers aantreden. We zouden de aantallen moeten bijhouden, vond Marc, in een boekje waarin we dag aan dag per bezoeker een streepje plaatsen zodat je per project exact weet hoeveel bezoekers er op afkwamen. Dus zoals we vroeger deden toen het met die aantallen wel eens durfde tegenvallen - en er was ook altijd wel iemand die je over het hoofd zag of lui die twee of drie kwamen (moest je dan weer een streepje zetten?).
Ik telefoneer Frips en vraag of ze tijd heeft om een van de sleutels van de poort binnen te steken, zij en Marc zouden er samen drie hebben. Dan is die sleutel voor Ilse zodat ze niet de hele tijd door met mij heeft af te spreken om te checken of er iemand is.
Björn Manders is fotograaf. Jos komt er bij zitten, hij heeft een afspraak met Wouter Cox. Er is koffie. Met of zonder, Jos is altijd wel voor een kop koffie te vinden. Frips steekt de sleutel binnen.
De teller van het bezoekersaantal blijft steken op een stuk of tien. Het gesprek komt op de als noodzaak aangevoelde detheoretisering van het actuele discours. Het begrip 'hedendaagse kunst' is een theoretische uitvinding, zei iemand. (alsof Goya, Corot en Giotto in hun tijd niet net zo goed hedendaags waren) Iemand anders brengt begrippen als 'polariseren', 'context' en 'onderzoek' te berde - polariseren van het oeuvre (werkstuk, object, compositie) en de parasieten die zich er aan vastklitten. (roffel op de holle tamtam van het theoretisch discours)
'Theorie is,' zegt iemand, 'een neerwarrelende informatie' - of een bepaalde hoeveelheid informatie - 'waar je je comfortabel bij voelt.' (ter verduidelijking van) En: 'Als het niet raakt aan het zintuigelijke en sensuele, dan is theorie niet interessant.'
Lieve Dehasque kwam er bij zitten. We drinken koffie. Wat je tegenwoordig zo weinig ziet, meent ze, is werk waarin je de adem van het individu voelt. (het nieuwe akademisme, globalisering van het creatieve proces) Jos stapt op. Wouter zal wel niet meer komen, moppert hij. Dus andere keer. Frank Bassleer springt binnen. Wat later Véronique - zonder Marnix want die zit in Amerika. Dan nog iemand en tegen sluitingstijd Wouter en Sjoerd. Het gesprek komt op RC De Ruimte en Joop Stoop.
Nog bezoekers, het aantal dikt aan. Iemand vertelt over een muzikant die met een stuk in z'n kloten na een avondje stappen om 5u 's ochtends in de Tolhuislaan vlakbij een Bulgaars café waar ze ambras hebben uit de auto stapt, op de flikken toestapt en vraagt wat het probleem is. Dus die flikken van tiens toon uw papieren eens. Hadden natuurlijk gezien dat hij zat als een kanon met een auto aan het rijden was. Hij zet het op een lopen, zij achter hem aan, pakken hem bij z'n lurven en slaan hem in de boeien. Nachtje brommen. Rijbewijs kwijt. Wij krom van het lachen. Van Wouter verneem ik dan weer dat Lee Ronaldo van Sonic Youth een tekst schreef voor het croxboek van Philippe Vandenberg. Lee Ronaldo en Philippe zouden elkaar in New York ontmoet hebben.
Tegen zes uur springen Ilse en Veerle binnen. Ze hebben een elektrisch deken bij. (Test. Test.)