scheme & variation 1

1.

On lui dit:
"Ne vous approchez pas de l'art abstrait. C'est fabriqué par une bande d'escrocs et d'incapables.

Les chiens s'élançaient sur nous
Et dessous il y a les gens. Par milliers, ils sont sortis de leurs maisons où Tex,
coureur rapide, ne passait qu'au galop quelques minutes quotidiennes.


je suis déjà fatigué du gel
ou dans la posture du voleur:
J'ignore

levé dès l'aube pour venir en discuter
Personne ne parle. Rien ne bouge. Tout est mort.

2.

Ce motif, qui n'appartenait à aucun style, se répétait
par exemple en Asie centrale, mieux vaudrait, comme je viens de le dire,
opération que je ne fais pas toujours.

quel est le mensonge, la chaîne
le pays
des marchands, (finir)
par se moquer du spectacle lui-même.

A côté de lui il y avait le "voyou" Et le voilà
qui me bourre les poches
Achevons d'être ridicule.

Twee reeksen van willekeurig aangeduide zinnen of zinsdelen uit 9 boeken die ik recent kocht, in Céret, Aix-en-Provence en Avignon: Samuel Beckett, Le monde et le pantalon, Les éditions de minuit, 1989/1990; Witold Gombrowicz, Trans-Atlantique, Denoël, 1976; Marguerite Duras, L'été 80, Les éditions de minuit, 1980; Robert Benayouin, Le mystère Tex Avery, Editions du Seuil, 1988; Thomas Bernhard, Sur la terre comme en enfer, Orphée, 2012; Frederic Prokosch, Ulysse brûlé par le soleil, Orphée, 2012; Correspondance entre Charles Camoin et Henri Matisse, La bibliothèque des arts, 1997; G. Gurdjieff, Rencontres avec des hommes remarquables, Julliard, 1960; Alain Robbe-Grillet, Le voyeur, Les éditions de minuit, 1955. (1) biedt de hierboven aangegeven volgorde, (2) een omkering. Het tekstfragment viel samen met de top van de wijsvinger, telkens twee zinnen waarvan het geheel of hoogstens een kort fragment gebruikt kon worden, met uitzondering van Trans-Atlantique dat een kleiner lettertype biedt en hiermee niet twee maar drie zinnen gaf. Dit procédé paste ik voor het eerst in 1991 toe. Vijf jaar later introduceerde Jens Brand Jackson MacLow. Jens had Jackson in New York ontmoet. In Stichting Logos hadden ze een 3-tal bundels van Jackson MacLow. Jens bezorgde me het adres van Jackson, die me in 1995 of 1996 schreef dat hij inderdaad nooit ook maar één zin geschreven had die hij zelf geschreven had. De systemen van Jackson MacLow bieden wonderlijke finesses. In 1992 had DBH Herringtrade and the Imagery gepubliceerd, het totaal van een project waar ik toen mee bezig was, vijf gedichten die op hierboven vermelde manier tot stand gekomen waren, door alleen fraseringen van andere auteurs te gebruiken en dat te bewerken tot ik tot een bruikbare afleiding kwam. Lectuur van Gertrud Stein gaf de link. Ik wist niet van L=A=N=G=U=A=G=E en van het oeuvre van MacLow zou ik later toch ook weer afstand nemen, het belandde in de bibliotheek zonder dat ik moeite nam om het door te nemen. De invloeden en verwantschappen glijden.