brainbox (4) CO

vrijdag 20 september correctie Michaël zou naar verluidt pas vandaag de benen naar Leipzig genomen hebben. 's Voormiddags waren hij en Hannelore in de zaal bezig.

Uit een mailtje van Joris leer ik het volgende: voor de Nazi's de methode perfectioneerden en gaskamers bouwden, propten ze de Joden in een autobus. In zo'n autobus kon gauw vijftig man. Op de uitlaatpijp sloten ze een flexibele slang aan die het dodelijke koolstofdioxide in de autobus loosde; 10 minuten, meer nam het niet. Bovendien, schrijft hij, ik citeer, helpt een gasmasker niet echt omdat de wagen behalve CO- en roetuitstoot ook nog eens alle zuurstof opbruikt.

In de mediaruimte tref ik Jelle, Ann, Lieven en Hannelore aan. Michaël zou intussen op een vliegtuig richting Leipzig zitten. Lieven is bezig met de wiki-page. Later springt Jan Op de Beeck binnen. Fabien levert een stuk plexiglas van exact 200 op 269 centimeter. 200 x 269, dat hadden ze opgemeten, het is exact de breedte en hoogte van de doorgang, daar waar de corridor op de zaal achterin aansluit.
Jelle doet onderzoek naar hoe het nu precies zit met uitlaatgassen. CO is een gas dat vrijkomt bij niet complete verbranding van benzine. Is het brandbaar? Nee. In het bloed van rokers is een meetbare hoeveelheid. Het zou ook in babyvoeding zitten. Het plaatst zich namelijk 240 keer sneller op eiwit dan zuurstof. Fractioneel is het lichter dan lucht.
Dat is meteen ook de belangrijkste bevinding: het stijgt, gaat tegen het plafond aanplakken.

Hannelore kocht een pompje, een Siphon Pump professional. De bedoeling, het plan, is om de vloeistof uit de benzinetank van de DAF te halen, de CO-uitstoot controleren dus, beperken tot bijvoorbeeld vijftien minuten. In de benzinetank van de DAF, stellen we vast, zit geen benzine meer. De benzinetank is leeg.

Alex van Cafe Costume springt binnen, hij komt filmen. Later ook nog Virginie. Zij en haar man kochten de DAF. 1974 was het laatste bouwjaar. Michaël had het voertuig zwart te schilderen, wat meteen ook verklaart waarom ze een crêmekleurig model zochten. In Groningen hadden ze er een gevonden waar ze 1.500 euro voor vroegen, in Ekeren nog een exemplaar, duurder, 2.500 euro.
Omdat het automobiel naar Gent gereden moest worden, besloten ze om het duurdere exemplaar te kopen.