les récits de la Loire (27) Lac de Villerest

draaibeweging

Een platanus acerifolia, ook wel bekend als de platanus hispanica, zorgt voor schaduw. Spekgladblauwe hemel. Op het gazon dat licht hellend omlaag gaat tot aan een smalle zandstrook, zitten her en der dagjesmensen in de schaduw van een van de vele platanen.
Het strandje, waar de Loire net ten zuiden van Roanne een meer vormt, le Lac de Villerest, is een drukbezochte plek. Er zitten best veel exemplaren van die ondersoort van de homo sapiens die het heerlijk vinden om halfnaakt in het withete zonlicht te braden tot ze er na verloop van tijd voorspelbaar als braadworst uitzien. Le météo had 32° voorspeld. Op een terras in Roanne gaf een ronde thermometer 33°. Noord-Afrikanen controleerden het pleintje.
De rugwaartse travelling brengt twee dames in beeld waarvan één een sluier draagt. Ze bevinden zich aan de rand van het grasperk, vlak bij de parking. De stemmen komen van het strand waar kinderen in het water stoeien. Niet ver van beide dames vandaan is een tafel met zitbanken waarop iemand een blikje frisdrank liet. Halfnaakte mensen stappen over het grasperk. Midden het hellende grasland, in de schaduw onder de platanen, twee personen in een ligzetel. Twee lang opgeschoten tieners stappen over het grasveld, ze volgen de rand van het strandje. In de eerste ligzetel een man. Hij draagt een halfkorte broek en een ruitjeshemd, is blootsvoets en zit ongeïnteresseerd naar het meer te kijken, naar de heuvels misschien of naar de mensen op het strand. In de andere ligzetel een dame die in een boek leest zonder ook maar één enkele keer uit die lectuur op te kijken. Andere mensen liggen in de vlakke zon, meisjes stappen naar het strand, senioren drentelen over het gazon.
De Loire, die hier een langwerpig meer vormt, tussen Villerest in het noorden en St-Maurice-s-Loire in het zuiden, Roanne is vlakbij, in de Michelin op bladzijde 211, bladzijde 213 levert onder andere Lyon, is blauwig, een onduidelijk blauw, geen blauw uit een of andere verftube, het felle zonlicht speelt met het wateroppervlak.
Ter linkerzijde, aan de verre rand van het terrein, staan houten gebouwtjes. Je kan er frisdrank en ijsjes kopen, veronderstel ik. Kinderen rennen over het gazon.
Boven de andere oever staan met bomen en struikgewas begroeide bulten. De oever, daar, aan de overzijde van het meer, staat strak op het water en is tot halverwege de glooiende toppen begroeid met bomen en struiken. Boven het geboomte zijn glooiende grasvlaktes en boven die heuveltoppen strakblauwe hemel.
Hier heeft de Loire niet langer het karakter van een stroom. Er is ook helemaal geen stroming te zien, alleen blauwe schittering en iemand die zich ver in de stroom waagt, een stip in het water.