les récits de la Loire / la Marine

Hôtelerie le Charme au coin Patache, Combleux. De keet staat in de streek van Orléans vooral bekend als La Marine. Richtingswijzers duiden de plek aan: La Marine. Un petit table sous les tilleuls aan een Loirebocht, slank middagblauw, in de sluis het heldere geluid van een klaterend stroompje. Dikke schaduwen: op het geplaveide terras onder de bomen. Onder, want withete middagzon boven: boven de kademuur, boven het majestuoso van de Loirebocht, boven de Loire stroomafwaarts, boven het dorpje aan de horizon, boven de roeste sluispoort, boven de lindenbomen aan het terras van La Marine. Zo staat het op de gevel van het oude 18deeuwse gebouw, in bruine, half vergane hoofdletters: RESTAURANT LA MARINE. Over het tafellinnen lichtere schaduw, net zo duidelijk een object als het object dat voor die schaduw zorgt. Op de kleine, witte tafel vlak bij de sluis staat het kopje koffie nog, waar de Loire onder het withete zonlicht schuift.
Table neuf, écriture double. Een geroezemoes van stemmen net als op die bladzijde van Marguerite Duras, spaties tussen de tafels aan het water, gaten in de dikke schaduw onder de linden. Een jonge vrouw fietst naar het bruggenhoofd aan het water, een ronde deels met grassen begroeide kademuur waar de brede bocht van de Loire in z'n geheel te zien is, stroomafwaarts: richting Orléans schuivend, stroomopwaarts en nog een heel eind weg: la Haute Loire. Het meest noordelijke punt van de Loire is vlakbij. Aan de in- en uitvalswegen staan richtingswijzers die aangeven dat Parijs niet zo ver weg is. Het wateroppervlak is net als op de schilderijen die Corot in Rome maakte, The Basilica of Constantine bijvoorbeeld, en de massieve vorm van de oever - boomkruinen met slagschaduw identiek aan die van de watervallen van Terni - etherisch uitgerokken in de stroom.
Aan de overkant van de smalle sluis geeft een oudmodisch bord aan dat de Pont aux moines 5,5km linksop is, er is een kanaal, min of meer parallel aan de Loire, en de Loire rechtsop, vlakbij. Duras: l'extrême beauté d'un jour d'été. Elementair: gewoon zo'n dag.
Aan weerszijden van de sluis is een roeste balustrade, laag, je zou er eerder over struikelen dan dat je moeite te doen zou hebben om er overheen te stappen. De ronde, arduinen sokkels hebben een laag korstmos en kerven en gaten duiden op gebeurtenissen van een vorige eeuw (vechtpartij, woordenwisseling, kogelinslag) en op het crêmekleurige plaveisel onder de bomen zijn spatten zonlicht in de dikke schaduw. Schroeiharde middagzon.
Het restaurant heeft ooit een BAR TABAC gehad, een aanduiding die op de gevel bleef in meniebruine letters. De geschiedenis van de plek gaat terug tot de zeventiende eeuw, verneem ik, toen het canal de Briard gegraven werd omdat de Loire zelf te onbetrouwbaar bleek, en zo een doorgang naar het meer noordelijk gelegen Parijs. Aan de Loirebocht, au coin Panache, onstond een centre de commerce, een transitplek van en naar Parijs. Het restaurant dateert uit die tijd.