zondag 13 mei

14u00 - croxruimte

Valéry Vermeulen betreedt de mediaruimte en begint aan een discours waarin volgende begrippen aan bod komen:

-creatieve evolutionaire systemen
-genetische programmatie
-IPEM
-psychofysiologie >mapping van emoties naar lichaamsreacties
-Marc Leman van de universiteit van Gent
-supersnaartheorie >VV schreef een doctoraat waarin hij het meetkundige aspect van de supersnaartheorie behandelde, een classificatie met name van de meetkundige structuren die aan de basis liggen van de supersnaartheorie
-Jan Hauters, Maastricht, momenteel student >studeerde music production aan Berkeley College en verbleef ook langere tijd in China, Shangai, waar hij onder andere met een aantal platenlabels bezig was
-boxen van 300 Watt
-renderen >iets renderen, van het Engelse 'to rend'
-narratief versus abstract
-Pieter Vermeersch en het gebruik van digitale technieken om beelden te ontwikkelen
-basaal >basic
-juli, augustus of november
-Metropolis van de Duitse kineast Fritz Lang
-quantum mechanica
-spiegelneuronen >iemand iets zien doen activiteert dezelfde handeling
-Nick Ervinck >de amorfe blobvormen van Nick Ervinck
-een projectiescherm
-is doctor in de zuivere wiskunde >antwoordt bevestigend op de vraag of er onzuivere wiskunde is en geeft zijn huidige job als voorbeeld, hij is consultant voor Zebrazone
-facetten van EMO-SYNTH: 1/ licht, 2/ muziekstijlen, 3/ psychofysio-aspecten, 4/ interactieve cinema, 5/ beeld
-electro-encephalogram >Blake & Mortimer
-andere parameters, EMG bvb = spierspanning rond de ogen
-biocensoren
-hartslagmeters, stressmeters, EEG's
-de sporthartslagmeter >betaalbaar
-de stressmeter >apparaat dat over de vinger geschoven wordt, het wordt geïmmuleerd als een joystick
-immuleren
-MAX Msp >software om allerlei digitale apparatuur op computers aan te sluiten
-gravitatiemeters >wordt ondermeer gebruikt door Godfried Willem Raes van Stichting Logos

15u47

Op straat is een geluid dat door iemand veroorzaakt wordt die ritmisch - en telkens drie keer - op een stenen voorwerp tikt.
Er is het geluid van een motorvoertuig. Dikke vliegen belegeren Residentie Muizenbrood. Een van de in bloembakken gepotte boompjes staat in bloei.
Uit een buurhuis duikt een jonge kerel op, hij hurkt, herknoopt de veter van z'n linkerschoen, veert overeind en begint te rennen.
Een hoog en snerpend geluid; het zou van een hebryde vogelsoort afkomstig kunnen zijn.
De klok van de Sint-Machariuskerk. Een vlucht van krijsende meeuwen.
Ignace komt aanstappen en doet een tourné générale. We hebben het over de adds die hij nu voor H-art pleegt, een deal waar hij zeer over te spreken is.
Karolien, ze neemt foto's van het werk van Zoete en heeft het over een essay van Frank Van De Veire. De bekende cultuurfilosoof linkt journaal aan misviering. Nieuwsgaring, opium van een aan verzinsels verslaafd publiek.

Yannick, Antoine en Marie betreden de croxruimte. Het is na sluitingstijd. Antoine heeft een plooimeter bij. Van Marie verneem ik dat ze Libanese ouders heeft en dat de grootouders uit Armenië stammen. 'Et t'as le visage d'une Parisienne,' zeg ik.
Antoine opent de plooimeter en stapt door de ruimte op zoek naar afmetingen. 'Moi, j'avais en tête...' Yannick en Antoine discussiëren. Marie bekijkt de werken die Morrens aan de houten wand bevestigde.
Op het dak is een geroffel van regendruppels.
Yannick heeft een CD-rom bij met werk van Stephane Leonard, een Duitse kunstenaar. Experimentele muziek, tekeningen, videowerk.

20u - Du Progres

Marie bestelt de Vol-au-vent, Antoine een Steak 'James Bond', Yannick en van gaan voor de lamsboutjes met warme seizoensgroenten.
Yannick vertelt over La Réunion, waar hij eind vorig jaar geweest is, en de vliegende kakkerlakken. La Réunion is een Franse negorij in de Indische Oceaan, op de meeste kaarten een centimeter tot anderhalve centimeter ten oosten van Madagascar. Nog oostelijker bevindt zich Maurice: 'plus grand - plus beau', een eiland met exotische stranden en wuivende palmen. La Réunion is minder exotisch. Er zijn meer autosnelwegen en minder wuivende palmen. 'Réunion,' legt Yannick uit, 'était vièrge. C'est les Français qui l'ont découvert' - waarna ze er niets beter op vonden dan er zwarte slaven te importeren. Voor zijn eerstvolgende visite aan de regio plant hij Madagascar, naar verluid één van de meest arme landen ter wereld.
De kakkerlakken op La Réunion zijn vliegende kakkerlakken - d'une couleur brun foncé - en groot als wijngaardslakken, waar ze overigens verder geen enkele verwantschap mee hebben. Als ze vliegen maken ze een trillend geluid, een van de redenen waarom de lokale bevolking er een bloedhekel aan heeft: ze maken er jacht op en vermorzelen ze.

Yannick betreurt ten zeerste dat hij de Nederlandse taal niet machtig is, in zijn geval in zekere zin onvergeeflijk, hij heeft Vlaamse roots. Marie spreekt Italiaans en Arabisch, Antoine een mondje Spaans. Het gesprek komt op het diminutief van enkele Spaanse voornamen: Francisco verandert in Paco en Paquito, Francisca in Paci en Paquita, Jose-Maria wordt Pepe en Pepe Pepito, Mari-Jose muteert in Pepa en Pepita en dan is er ook nog Encarni van Encarnacion, wat vleeswording betekent. De Steak 'James Bond' ziet er om begrijpelijke redenen meer dan voortreffelijk uit. L'agneau, wat Yannick op zijn bord kreeg, linkt aan 'innocent' wat Antoine aan nog zo'n vreemde Spaanse naam denken doet: Innocentio. Kennissen van hem hebben hun zoon Raspoetin genoemd en er is een Afrikaan, geboren 14 Juillet - 'qui s'appelle Fête Nat', naar het aloude, regionale gebruik om met kalenderdagen over de naam van de pasgeborene te beslissen.
Marie ontdekt dat het kleine kaarsje in het ronde, semi-doorzichtige recipiënt - op de tafel bevindt het zich vlakbij de plek waar zij plaatsnam - geen echte kaars is maar een lampje. Er wordt een liefdeshistorie opgedist, iemand die op de trein tussen Madrid en Toledo een Zwitserse vrouw ontmoette die Arabisch studeerde aan de Sorbonne; in Toledo, tijdens het gezamenlijk aanschouwen van het intrigerende meesterwerk 'De begrafenis van Le Comte d'Orgaz' voelde de ongelukkige, hiertoe aangewakkerd door de sensuele charmes van zijn net zo plotse als raadselachtige reisgezellin, een hevige passie opflakkeren. Gedurende enige tijd schreef hij de jongedame, die in Genève woonde, brieven die - om een voor hem op dat moment volstrekt onbegrijpelijke reden - niet beantwoord werden. 'On n'a pas toujours le droit d'être amoureux,' besluit Yannick.

Het idee om een 'poing ta gueule' partij op te richten zet hem aan het denken. Hij herinnert zich een film met John Wayne en Rock Hudson, 'The Undefeated' - ils se battent à l'extremité de se battre. Tijdens het aanschouwelijk maken van hoe het er in de film aan toegaat, kijkt een bejaard koppel aan de belendende tafel met enige argwaan onze kant op.
Over Rock Hudson die op bij cowboys gebruikelijke wijze antwoordt dat hij wel dacht dat de ander dat zou zeggen: 'Il esperait que lui dirait ça! Ca c'est du Western.'
'Ah, j'aime le Western, c'est un genre magnifique, c'est un genre que j'aime,' geef ik toe.
Perec, Queneau, Calvino. Van Calvino 'Le Visconte Pourfendu', de in tweeën gehakte. 'Beaucoup de gens sont comme ça. Moi aussi,' geeft Yannick toe. 'Antoine l'est tout le temps.'

Dat het enige tijd geleden Pasen was, is ook hem ontgaan. Antoine preciseert: 'Moi je pensais que c'était un festival de musique'. Hij begint aan een hilarisch verslag over een extremistische groepering, 'des extremistes Anti-Alien' - 'ce sont des Americains?', 'ah oui, bien sur' - die een privé-militie oprichtten om voorbereid te zijn op de geplande invasie van buitenaardse wezens. Eén van de bendeleden had een instrument ontworpen vervaardigd uit een helm en fietssturen. De helm is bedoeld om op aliens te jagen. Dankzij de helm, en door zich in uiterste concentratie mentaal op de invasie voor te bereiden, bleek hij in staat aliens te zien. Een ander bendelid droeg een uniform met drie strepen op een van de mouwen. Elke streep staat voor duizend gedode aliens.

Het wordt tijd om het over Pasolini te hebben: Theoroma, Il vangelo secondo Matteo. De meesterwerken. Yannick huivert bij de gedachte om Salo ooit nog een tweede keer te moeten zien. Hij verkiest ander werk, Decamerone - onder andere vanwege de acteurs, en die heerlijke dosis overacting. Antoine heeft een voorkeur voor Mama Roma. Het thema linkt aan Bresson - 'Notes sur le cinématographe'. Yannick brengt een aanverwante editie te berde: La Machine de Vision.
Wallace Stevens passeert de revue. 'Ah je veux bien le Wallace Stevens,' mijmert Yannick. Van leenbruik weet je zelden op voorhand hoe het er mee afloopt. 'Dis ton ami qu'il me donne le Wallace Stevens.'
Het motto van Yannick: Niet bijleren. De onschuld. Altijd zo blijven. Désapprendre - afleren. 'Je ne veux pas savoir des choses. La naivité, c'est ça ce que je veux. Je veux bien savoir dessiner comme les fourmis.'
'On est dans le culturel tout le temps, c'est ça.' Marie merkt op dat zij er de voorkeur aan geeft om dat niet te cultiveren.
Ze is geboren tijdens de Beiroetoorlog. Images traumatisants - waar je zo op het eerste zicht niets van merkt. 'Les bombes tombaient partout, tout le temps...'
Hoe kwam ze in België terecht? Op 15-jarige leeftijd, zegt ze. Een vriend van haar vader die hier in België woonde. Ze hadden zijn fabriekje gebombardeerd, er was geen enkele reden om in Beiroet te blijven.
We rekenen af en stellen vast dat Marie er met haar Vol-au-vent het goedkoopst van afkomt.

Yannick plaatst een opmerking over 'la construction d'un personage' - ga in een andere stad wonen en de ballast van beelden die mensen van je hebben valt van je af. Om die reden vindt hij het best wel in overweging te nemen om in Gent te komen wonen.

We wandelen naar Onderstraat 26.