dinsdag 26 juni

eindejaarsprojecten 3d, deel twee
locatie: Netwerk VZW (Aalst)

13u30. Rene en Sjoerd leiden de jury in. Sjoerd stelt de juryleden voor. Die van gisteren. Enkele van de aanwezigen waren er gisteren niet bij: Chris die met Koek meekwam en achterin de auto plaatsnam, de leden van het KAMP-collectief en andere personen die als promotor of co-promotor aantreden.
Sarah Dhont komt als eerste aan bod.
Op straat is een hevig zoete geur - van de glucosefabriek aan het kanaal, beweert iemand. Paul opent de doorgang.
Om massale samenscholing te vermijden mogen dit keer alleen de juryleden mee naar binnen. Achterin de galerij staan houten zuilen opgesteld, voorin uit plankjes en houtblokken opgebouwde boomstronken. Iemand van de Cultuurdatabank telefoneert me en vraagt of ik het herfstprogramma al ter beschikking heb.
Evert wil weten of het werk naar bijvoorbeeld wortels en zuilen refereert. Voor Sarah zijn het bomen. De technische gegevens zijn: palletten - ze verzaagt de palletten en selecteert op dikte, niet op kleur.
'Dat dat soort werk,' merkt Rene op, 'lijdt onder de deadline.'
Iemand vraagt hoelang ze al in deze ruimte bezig is. 'Een week,' zegt Sarah, 'ja, een week.' Hans met een opmerking over de fysieke ervaring: erdoor lopen, eromheen stappen, ernaast gaan staan, kijken.

We belanden aan het kanaal. Aan de overkant drijft een motorsloep op de Dender, YOKO, het bootje van Benjamin. De presentatieruimte is een kleine kamer met betraliede ramen, de portierswoning. ''t Is een klein kamertje,' verklaart Sjoerd. Alleen de juryleden en de promotor mogen er in.

Dan een tussenverdieping. In de gang staan ladders opgesteld. Er is een smalle doorgang, hier een deur wijd open, daar een deur dicht. Op het deurpaneel de mededeling GEEN TOEGANG. In de lange, smalle ruimte bevinden zich ladenkasten en werkbanken en een verbluffende hoeveelheid werkmateriaal.
De deur dicht is een witte huiskamerdeur. Leen Persoons laat zich heel even zien.

De vierde candidaat vandaag is Anton Shabalinski uit Wit-Rusland. In een gang op het gelijkvloers heeft Anton zijn atelier nagebouwd. Hij staat de aanwezigen te woord. Rene kauwt op een sneetje brood.

Een krijtbord.
Een rode schilderkist en een rol ribkarton die als sokkel dient voor een zonnebril.
Een stapel vierkante vellen papier en de mededeling DROMEN ONDER DRUK.
De werktafel.
Onder de werktafel dozen met schriften, kaften, een catalogus - die van de afstudeerprojecten editie 2005 - en papierresten.
Evert observeert de werktafel en raakt heel even een als koker opgerolde stapel vergeelde vellen papier aan.
Een FESTOOL cleaner, het materiaalkarretje.
Bart zit op de armleuning van een fauteuil, Evert fluit een deuntje, Sven Tassaert bestudeert een module.
Een fototoestel van het merk ZENIT-E en een koekjesdoos versierd met promotiemateriaal van de Koninklijke familie.
Een kartonnen doos met houtblokjes.
De jury verzamelt voor een computerscherm. Hier is ongetwijfeld het eigenlijke werk van Anton te bekijken. Er is een geur van koffie.
Naast de koffietafel een schuimig witbrood van RESTO. Aan het plafond hangt een bleekblauw, paraplu-achtig voorwerp.
Sven is gebiologeerd door de modules.
Anton legt uit. Hendrik nam op de sofa plaats en zit gedurende enige tijd voor zich uit te staren.
Op een zwarte plooitafel een stapel kartonnen dozen van ILFORD.
Twee naaimachines, een groene ZUNDAPP Elcona en een Toyota.
Een groen blikje met beitels en dergelijke en de linkerhelft van de ansicht van Simon.
Handwerkmaterieel. Een slijpschijf van FLEX bijvoorbeeld.
Tegen de andere muur, naast een tafel waarop foto's liggen, staat een zwaar gehavende radiocassettespeler van het merk Panasonic.
Een kopje koffie. Paul Lagring betreedt de doorgang.
Op een van de raamkozijnen twee witte en vierkante doeken.
Een ventilator blaast koele lucht. 'A fan, in het Engels,' merkt Tuur op. Hij heeft drumstokken vast, in elke hand één, dikke drumstokken, custom 36, VIC FIRTH.
Paul Lagring en Patrick Merckaert en passant.
Boeken, het merendeel heeft Russische titels. 'Het leven van teksten', een editie over literatuurwetenschap en 'Als in een donkere spiegel' van Frank Vande Veire. Het derde deel van In De Ban van De Ring van Tolkien, Robinson Crusoe van William Dafoe. Bovenop de boeken staat een schilderijtje opgesteld. Het stelt een onherbergzaam berglandschap voor met rotsen en een wilde bergstroom.
Nog een fotofoestel, een PENTAX. In een ronde koekendoos bevinden zich een aantal modulaire elementen.
Op nog een raamkozijn staan schetsboeken, kunstboeken en catalogi opgesteld. Er is een editie met groene cover en de titel 'The ECMA code of folding carton styles'.
Simon gaat op de weegschaal staan, hij weegt 80 kilo.
De parasol is een parachute en de geur op straat die van de lindenbomen. 'De geurige, roomwitte, vaak geslachtige bloemen,' legt Thijsse uit in Geïllustreerde Flora van Nederland, 'staan in bijschermen.' 'De bloemen,' vervolgt de plantendeskundige bladzijde 549, 'hebben overvloedige honing in de holte der kelkbladen (vooral op vochtige zomermorgens mooi te zien). Bijen, hommels, vliegen komen de honing halen, grijpen zich vast aan de meeldraden en bewerken zo de kruisbestuiving.'

'Wij blijven hier zitten,' maakt Rene duidelijk na het concert van Simon. De juryleden bedoelt hij.
We stappen op. Ik beland in de portierswoning. Ook Annik is van de partij. Benjamin legt uit, redundant, en wijst op een grote, nagetekende kaart de route aan die hij heeft gevolgd. Eerst van Gent naar Merelbeke. Daar besefte hij dat het te vlug ging. Hij wende de steven en voer weer naar Gent, nam de bovenschelde voorbij Oudenaarde en Bossuit, hier l'haut Escaut: Warcoing, Tournai. Dan het kanaal Niny-Blaton-Peronnes, vervolgens dat van Blaton naar Ath. Hij passeerde Blaton, Ath, Lessines, voer vervolgens de Dender op. Geraardsbergen, Ninove, Aalst.
Op straat is de geur van de lindenbomen spoorloos verdwenen.

De jury blijft bezig. De eerste bezoekers wippen binnen. Een jonge vader, de kleine heet Wiene, is twee maanden oud en draagt een hoofddeksel dat op een theemuts lijkt.
Een bejaarde man klampt me aan. Ik herken de schipper. Hij heet Jerome en vraagt waar Benne is. In de portierswoning.
We stappen naar de portierswoning. Het voetpad. Een dode hommel. De bomen. Aan de overzijde van de Dender het bootje van Benne. In de portierswoning is volk. De deur is op slot. Ik tik op het raam. El Desperado komt opendoen.

20u - het conclaaf

De juryleden en de promotoren zijn in conclaaf. Het gaat er spannend aan toe.
Op straat passeren twee negerinnen die plastiekzakken torsen. Gwendolyne betreedt de vergaderzaal met hapjes.
'Niet op attitude beoordelen,' zegt een van de aanwezigen. Attitude en inhoud van de persoon tegenover elkaar afwegen. Dan een interessante vraagstelling: 'Wat is kunst maken?'
'Wat wordt er verwacht?' vraagt iemand.
Rene: De twijfel is mooi.
In de gang Jonas en Preben en Steffie.

Er volgt een roundup met de studenten. Bram is er niet. Rene neemt het woord en leest de punten voor. Er wordt geapplaudiseerd. De punten zijn bekend. Er zijn drie prijzen uitgedeeld, vernemen we, maar dat is voor later, tijdens de proclammatie.

Evert zoekt zijn jas. De jas, een groene oliejekker, is zoek.