zaterdag 9 juni

Meteen klokslag twee een rits bezoekers. Later Sander die me aan Pieter voorstelt. Pieter werkt voor W139, een kunstencentrum in Amsterdam. Tot vorig jaar deed Ann Demeester de artistieke directie van W139, nu is het Gijs Frieling. Opgericht in 1979 in een kraakpand. Ze oriënteren zich in hoofdzaak op in situ werk, proberen nu - nadat ze enige tijd een locatie in het Stedelijk hadden - de band met de buurt te herstellen. Doen ook lezingen, over een boek als Doctor Faustus bijvoorbeeld.
Frappant: ze krijgen ruimte in Het Parool en De Volkskrant. Zo goed als elke tentoonstelling krijgt een recensie. Op dat vlak is het hier in Vlaanderen, beseffen we, armoe troef.
Om de vier jaar wisselt de artistieke directie, zo houden ze het discours fris. De productionele basis blijft, dat spreekt voor zich, ongewijzigd. Pieter brengt het Amsterdamse Smart Project Space te berde, een locatie waar de betekenis primeert boven de presentatie.
We nemen de website van W139 door, dan de crox-site. Op de timetable klik ik de projecten van Dirk Zoete en Peter Morrens aan.

Een interessant idee: een myspace kunstzender opstarten.

We openen de site van Polvo, een art center in Chicago. Liesbeth tikt de naam van de Britse fotografe Karen Knorr in.

Frank Bassleer en Ruth. Liesbeth over het verband tussen de winkelfoto's (Boston) en het behangpapier.
Dan over de dynamische sfeer in de croxruimte. De contacten, de gesprekken. In Parijs gaat het er anders aan toe.
Ze heeft een grote spin gevangen, zegt ze. De Gentse spin. Van die grote spinnen die bij haar weten alleen in Gent voorkomen. Het zijn er altijd twee. Op Google tikt ze het trefwoord 'Gentse spin' in. Er opent een pagina met info over de grote trilspin. 'Je vindt hem vaak in huis,' staat er. Dan iets over Amaurobiidae. De Nachtkaardespinnen. Dat is hem. Het is een zeldzaam en weinig geliefd dier dat zich bij voorkeur binnenskamers ophoudt.

We bekijken de film van Ian en stellen vast dat Pieter Ampe zijn voeten naar buiten zet: de hielen dicht bij elkaar en de schoentoppen tamelijk wijd uiteen.
FB herkent de viaduct vlakbij het Administratief Centrum als de locatie waar hij zeer onlangs een foto heeft gemaakt en dat doet hem dan weer denken aan een foto die hij in Egypte heeft gemaakt, van een mummie: een farao in een glazen kast. In de weerspiegeling van de glazen kast kan je de museumbezoekers zien. 'Die combinatie fascineert me,' zegt hij.

Dan Alex die een nieuwe variant aan het rijtje foute uitspraak van de naam croxhapox toevoegt: coprafox. Hij verontschuldigt zich na 12 jaar afwezigheid, werkt nu als decorbouwer voor VT4 en VTM. Zelf heeft hij geen televisie. 'Wie kijkt er nu naar televisie. Om naar die vuile, domme schijtprogramma's te kijken?' Een voetbalmatchke zo af en toe ziet hij wel zitten.
Negen jaar is zijn dochter intussen. Vroeger zei ze: 'jongens zijn dom, jongens zijn stom' - nu is het van - de wortels beginnen te schieten. Er zijn vier jongens op haar. 'OP haar?' Zo spreken die jonge gasten tegenwoordig. GSM-vocabularium.

'De kleurkeuze was zeker niet slecht, 't is wild, 't is te zeggen, 't is 'down by law'. Allez, komaan, geef toe, het staat er,' meent Alex. Hij bedoelt het barmeubel.
Over 'Les Bains' in de Marollen, een zwembad. Kunstenaars hebben het aangepakt. In Brussel zuid, in de Marollen.

En over het Vlaams Belang (door Alex op consequente manier aangekaart als Behang): Zelfs als het VB als belangrijkste partijpunt zou hebben dat iedereen die op de partij stemt meteen geëxecuteerd moet worden, dan nog halen ze 30% van de stemmen.