zondag 30 december

In een hoek van de donkere garage staat iemand met het lichtje van een aansteker naar het ruitje van de gasteller te kijken. Er zijn twee gastellers, de onderste is niet aangesloten. Vlakbij bevindt zich de decoder en nog wat andere apparatuur in een ingewikkeld circuit van bekabeling en toe- en afvoerbuizen. Het licht in de garage doet het niet.
Xavier had gebeld en gezegd dat ze er rond een uur of drie zouden zijn. Ik fiets de Blekersdijk langs zonder op de omgeving te letten, het vochtige en grijze wegdek schuift onder de fietswielen door. In de bomen aan het water hangen trossen ronde en donkere vruchten.
Op het woonerf is niemand, ook het speelplein ligt er verlaten bij. De klokken van de Machariuskerk slaan drie keer. Een berichtje van Xavier, ze zullen wat later zijn. Ik breng de zaal en het keukentje op orde, sluit de ruimte af en haast me naar de Turkse bakker in de Dampoortstraat. Aan de croxpoort staat iemand die voor het concert komt, ook Oolf is van de partij, Boris zit veilig in het cocon van een kinderwagen. Even voor vier landen Xavier, Benjamin & ço. Hilde en Nayra springen even binnen, ze zijn op pad, komen voor het schilderproject.
Het opstellen van de apparatuur gaat vlot, er zou een probleempje zijn met de versterker maar dat is gauw opgelost. De opkomst is aan de lage kant, een dozijn belangstellenden verzamelt in de doorgang. Oolf schilt een appel. (kwinkslag: had een appeltje te schillen) Boris houdt zich gedeis. Ik zet een pot koffie. Matt van Ducktails komt aanstappen en zegt prompt: 'This is a great place, I really like it.' Na het concert schaft hij zich de boeken van Maud Vande Veire en CarianaCarianne aan. Er is iemand uit Glasgow, woont in Brussel, bestelt een pintje, dan nog een en nog een, die Schotten hebben er verstand van. De Engelse dames drinken thee.
Buffle is een noise groepje uit het Brusselse gewest. Dit keer treden ze aan met Matt als vierde man. Er stromen nog wat belangstellenden toe. Oolf, Annick en Boris stappen op. De straalkachel bevindt zich in de andere zaal achterin. Een peuter in een dikke winterse jas, met een groene muts en een geel fospeen, vermaakt het publiek. De jongens van Buffle gaan er stevig tegenaan. Ik bevestig een papiertje aan de croxpoort: DEUR DICHT HOUDEN A.U.B., KOU & LAWAAIHINDER.
Tom is van Mote, een Brugs groepje, ze houden zich met songs bezig, grapt hij, in vergelijking met wat Buffle brengt totaal mainstream. Als er iets aan de reverb gedaan zou kunnen worden ziet hij een concertje best zitten. Tim Wijnant kent croxhapox nog van de periode in de Aannemersstraat, volgde toen schilderkunst aan Sint-Lucas, kwam later in het Noise & Experimental circuit terecht maar ook dat is voorlopig min of meer verleden tijd, tegenwoordig is hij met informatica bezig.
Later het concert van Ducktails waarna ze voor de leut nog een jamsessie weggeven. Hilde en Nayra springen binnen.
Nayra Martin Reyes is van Tenerife. Ze draagt een rode mantel. Een radeloos makende glimlach droogt aan haar mond. Hilde had gezegd dat ik eens bij haar langs moest gaan. Nayra schildert.
De stukjes die ze schrijft wil ze in een positieve sfeer houden, zegt Hilde. Natuurlijk is daar kritiek op geweest. Als je tien positieve stukjes schrijft en drie of vier of misschien vijf daarvan waren met een kritische noot al goed weggekomen... Maar het klopt natuurlijk wel dat het uitgangspunt om over actuele kunst te schrijven een ondubbelzinnig pluspunt is.
We zaten in de grote zaal waar ik wat stoelen had klaargezet en de straalkachel. Floris Van Hoof had de jongens van Buffle en Matt van Ducktails vervoegd. Later zou Floris het over film hebben, hij had iets in Breda gedaan en een filmvertoning bovenop het dak van het MuHKA. We dronken rode wijn. Nayra zat roerloos naar de muziek te luisteren. Hilde zei dat ze het heel erg goed vond. Dit soort dingen heb je niet op andere plekken, zei ze. Ze herinnerde zich dat we vorig jaar, rond deze tijd van het jaar, merengue en salsa en walsjes dansten. Ik keek naar Benjamin, van De Historiaens en van Buffle, hij stond aan het drumstel, een tot twee stukken beperkte drumkit, en ik moest aan Merlyn denken. Wat een wereld van verschil. De roffels en andere schokkende en zich schikkende ritmes die Merlyn over het trommelvel zou hebben gejaagd. Benjamin beperkt zich tot een gehalveerde marsmaat wat in de resonerende ruimte aanzwelt tot een monotone en dreigende stampede.