woensdag 12 december

Een lawine van mailtjes. Het chatvenster opent - ik heb net een mailtje naar Valerie M gestuurd - en de vraag van Frips of ze net als vorige week morgen donderdag voor permanentie instaat of hoe het zit. Britta Bogers wil verduidelijking bij een recent voorstel. Yannick, Antoine en Marie hebben toegezegd voor de tweede editie van BRAINBOX. Honoré, Evert en Adriaan hadden eerder al toegezegd. Thomas Böing en Grégory van GM ook. Ook Philippe had interesse. Benieuwd of Miet zich vrijmaken kan. Steffie, Sarah&Charles, Bernd, Kelly, Stefaan en Deborah en Vincent en Jan van het WELD-collectief. Sjoerd met de mededeling dat ze de vertoning van gisteravond wellicht nog wel eens overdoen. Toon Callier van ZWERM. De uitvoering van het kwartet van Nico Sall is voor eind maart. Een zekere Kate uit Long Island wil weten of we ook glas tentoonstellen. Gisteren hing Matthieu aan de telefoon. In de blogstats blijft Véronique het uitzonderlijk goed doen, merk ik. Dan Lucia. Dat ze het SMAK-concert van The Singing Painters fenomenaal fantastisch vond en het vragen van een 'autograph' overweegt, uitroepteken. En waar ik na het concert gebleven was. Wel, dat ik tijdens de performance van Kendell Geers via de dienstuitgang wist te ontkomen. De simpelste oplossing is vaak de beste.
Aan het Belfort stapt Oolf gezwind onder de kerstversiering door. Ik maak van de gelegenheid gebruik om bij de Toeristische Dienst te informeren hoe ze informatie actualiseren die betrekking heeft op de kunstensector. Dat doen ze via de digitale cultuuragenda, verneem ik. Op de ijspiste is dolle pret. In Coffeelounge strijken we neer in de hoek naast de kerstboom. Het gesprek komt op BRAINBOX, we nemen heel even de selectie door. Oolf zit vast aan een strakke agenda, vernam het overlijden van Karlheinz via de radio, heeft tijd voor een koffie, meer niet. Daarna gaat het linea recta richting Hoogpoort waar vrijdag eerstkomend een presentatie van zijn meest recente werk aan het publiek wordt voorgesteld. Vlakbij het Belfort bots ik bijna tegen een zwaarlijvige dame aan die op haar beurt uitwijkt voor iemand die folders van de Kerstmarkt uitdeelt. Ik heb het nooit gehad voor die met muzak bevloeide eindejaarsdrukte maar vandaag is 't best een gezellige reutemeteut. Ik ga bij De Post langs, in de biowinkel vlakbij de Kortemeer en stel ad hoc een scenario op voor twee dossiers waar maar eens werk van gemaakt moet worden. Het is het voordeel van de omweg tussen A en B. Dankzij de vele tussenstadia biedt het alfabet na verloop van tijd meer mogelijkheden dan variaties op gegeven mogelijkheid A en gegeven mogelijkheid B. En er is tijd om over van alles en nog wat na te denken. In een viswinkel komt het gesprek op de Perle Blanche, volgens de gerant van de oesters het beste wat hij in aanbieding heeft en niet eens de duurste variëteit. Perle Blanche is een Normandische oester die in Bretoense wateren verfijnd wordt. De zaakvoerder brengt de vingertoppen van duim en wijsvinger tot kinhoogte. Hebben ze dan geen Bretoense variëteit, vraag ik. Nee, 't zijn Normandische. De oogst gebeurt aan de Normandische kust waarna ze een bad krijgen in de Bretoense wateren. In Bretagne is het kustwater zuiver, een stuk beter dan in Normandië het geval is. In de Gironde hebben ze trouwens nog een variëtiet maar die wordt vooral daar ter plekke en in Spanje gesleten. Met de Zeeuwse oester is het niet anders, die wordt op de Waddeneilanden geplukt en daarna boven Vrouwenpolder in Zeeuwse wateren verfijnd.