'Bien quoi
Il n'y a donc plus de belles histoires' Het is een oude gewoonte om elke dag te beginnen met een willekeurige zin uit een willekeurig gekozen boek. Vandaag was ik op zoek naar een Gallimard editie van poëzie van Pasolini - en dat kleine kamertje waar het rook naar urine en wasgoed - maar iets van Blaise Cendrars is natuurlijk net zo goed. Ik grasduin in het volume en stuit op volgend fragment:
'Je n'ai jamais aimé Mascagni
Ni l'art ni les Artistes
Ni les barrières ni les ponts
Ni les trombones ni les pistons' Tot zover het dagbegin. De schreeuwende kinderen passeren rond een uur of elf, op dat moment ben ik sinds enige tijd bezig met het bijeenzoeken van de emailadressen van kunstenaars die we voor Brainbox 2 willen. De eerste selectie is vijftig namen. Die eerste selectie is allesbehalve definitief. Honoré d'O, Adriaan Verwée en Antoine Van Impe hebben toegezegd. Er is telefoon van Rob. Hij zit met een probleem, van de tekeningen van Philippe Vandenberg is 1 scan totaal fout en ze hebben ook 1 tekening over het hoofd gezien, dus moet hij bij Reproduct langs. Ik zoek het nummer van Reproduct in de Witte Gids en krijg een sympathieke dame aan de lijn.
In crox staat Frank aan de toog. Frips heeft permanentie, er zijn wat bezoekers, voor een donderdag valt het mee. 'Daar is de maestro,' zegt Frank. Ik deponeer de schoudertas op het meubel van Adriaan. Iemand heeft interesse voor het werk van Carole en Kurt. Frank is ervandoor, Marc springt binnen. Edith uit het Vlaams-Brabantse Landen schafte zich in het Gentse Sint-Pietersstation een set chocolaatjes aan. De erotische curiosa zijn bedoeld voor de kerstboom: 3 pakjes witte en 3 pakjes zwarte chocolade. In de pakjes met witte chocolade telkens vijf madammen, in de pakjes met zwarte chocolade een set van vijf priapische fallussen. Ze is dol op dit soort curiosa. Het gesprek komt op het ZOO-project van Guy Bleus, in 1992 was dat. Ze heeft nog wat fotoboekjes bij, eentje documenteert een van de vele FAX-projecten van Bleus, het andere eigen werk. Wat ze ook zo bijzonder vindt, is dat ze dertig jaar in het onderwijs stond en dat wij dat niet gezien hebben.
Frips, vandaag met een turkooisblauwe wollen muts en dik ingeduffeld tegen de kou, vertelt dat Cynthia binnensprong en zei dat we Elvis - 'of Olifant zoals jullie hem noemen,' zei ze - een tijdje niet zullen zien, hij is op relaxatie bij haar moeder, zei ze, want ziek, had ze te melden, nierstenen of zoiets, precaire toestand, de dierenarts zou gezegd hebben dat hij er erg aan toe was, maar geen nood had ze er aan toegevoegd, geen paniek, geen ongerustheid, na Kerst is Olifant terug. Ik schuif Live at Pep's Volume Two van Yusef Lateef in de hifi. Frips deelt mee dat Ike van Tina Turner overleden is. Voorts hebben ze tante Veerle op visite gehad en Piere en die Els die ge kent en dan nog een vrouw en er was ook een man en Edith Van Hoef en dan nog iemand en Frank kwam een kijkje nemen en Els zei dat ze die werkjes van Kurt en dat ene werkje van Gerd een heel erg geslaagde combinatie vond. Tijdens Open Atelierdagen had ze van twee kunstenaars werk gezien dat haar interesseerde en dus best een aangename verrassing, zei ze, dat beide kunstenaars deel uitmaken van het schilderproject.
De witte roos op de boekentafel ziet er nog net zo fris uit als drie weken geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten