vrijdag 14 december

Vandaag, koude vrijdag, Ian & Nele, (streep) winter in Syrië. Blauwe schilderbroek, verfspatten, pintje. De bezoedeling van een witte bladzijde. Sarah van Sarah & Jelle heeft hij leren kennen op Eddy's Paradise.
-Eddy's wat?
Eddy's Paradise, een plek... wacht, hoe moet hij het uitleggen. Eddy van Eddy's Paradise heet eigenlijk Thomas.
-Maar, hier ergens in Gent?
Gent, nee, nee nee. Waar het is. Ja, dat weet hij niet, hij reed altijd met iemand mee dus zelf zou hij 't niet weten te vinden. Richting Lembeke is het. Wat het is? Een grote frigo vol met bier, een barbecue, een petanquebaan en een vijver.
Of hij In Den Bouw kent in de zomerstraat te Kalken. Of hij weet waar dat is. Nee, nee, dat weet hij niet. Een mens kan niet alles weten. Ik gooi de laptop open en tik In Den Bouw in. Wis en waarachtig, ze hebben een website. Schoon, overzichtelijk, laatste update februari 2007. Alle openstellingen van jaargang 2007 staan vermeld. 't Is omdat ge het woord petanque uitsprak, zeg ik, bij In Den Bouw kunt ge kaasbollen en ze hebben een Leuvense stoof. Volgende week vertrekken hij en Nele naar Syrië dus zijn werk komt hij voor woensdag weghalen.
Marc De Clercq springt binnen, Ian is er al een tijdje vandoor. Hij heeft een nieuwjaarscadeau bij, vier kaartjes. Twee portretten van een hijra, een triptiek met slapende daklozen, 'Sleeping in the dark', en het portret van een bewaker van de Akbari Moskee. Het gesprek komt op Brainbox, de tweede editie die normaal gesproken midden september 2008 begint. Op Google tik ik achtereenvolgens Leon Vranken in, Joëlle Tuerlinckx en Jacques Charlier. Er zijn nog wat andere namen, eenmaal in dat Google-universum aanbeland blijft een mens bezig.
Na sluitingstijd afspraak met Gwen. We tafelen in de gelagzaal van Vooruit, de keet zit stampvol. Hierna gaat het richting Hoogpoort. Vlakbij De Lieve staan mensen naar een gevel te kijken.

'Les gens c'est comme les bêtes,' zegt iemand. 'Et les bêtes c'est pas comme les gens.'
In het souterrain van 't Aksent is een drukte van jewelste. Je bent in het souterrain van een rijwoning in Gent en je staat op een besneeuwde bergtop.

In de straten geen mysterie en geen duisternis. Er is het licht van de elektrieke palen en in dat licht twee mensen die in een andere verte stappen. En in datzelfde licht stappen andere mensen.