La chasse aux syllabes (4) Cuy

CUY. In de Atlas Routier France 2010 van Michelin is Cuy een deelgebied van La Baule, net ten noorden van de monding van de Loire. Ten noorden van Cuy zou zich, wat makkelijk uit de de informatie die Michelin biedt af te leiden is, een vliegveldje bevinden. Het strand van La Baule vormt een baai met La Pouliguen in het westen, en het pointe de Penchâteau, en meer oostelijk Pornichet. Er is ook nog Escoublac, een groene zone net ten noorden van La Baule, waar iemand die zich ter plaatse begeeft en Cuy probeert te vinden onvermijdelijk terecht komt.
Op het strand van La Baule les loisirs de la plage. A droite la corniche, waarmee La Pouliguen bedoeld wordt, à gauche, waar een rotshoogte boven de zeespiegel uitsteekt, de monding van de Loire, Saint-Nazaire en la côte de Jade aan de overkant. Op het strand, een brede, zanderige strook, zoals op elk strand: les vacances de Monsieur Hulot en Pierre Marielle die à la manière de Tati frisdrank en ijsjes slijt. Vlak bij de promenade, op het strand, waar kinderen in groepjes bijeenzitten, is een bar, les ILES. Kijk je achterom, dan zie je over de hele U-vormige breedte van de baai een curve van witte blokken, allemaal dezelfde, vier verdiepingen hoog, soms vijf verdiepingen, soms drie, minder hoog dan de blokken aan de Belgische kust maar wel net zo uniform en al bij al toch een meer zuiders karakter hebbend, of wat je je daar bij voorstellen kan: geblindeerde ramen (om de felle middagzon buiten te houden, vermoed ik), ligzetels, parasollen, een palmboompje. Oostelijk, in of vlak bij de monding van de Loire, is een yachthaven.

'On en reclame depuis pas mal de temps,' zegt Monsieur Lecorre. Hij is in de voortuin bezig, snoeit een haag, vlak naast een zanderig areaal waar een kerkje staat. Op de dorpel van het kerkje aan de hoek van Avenue Cuy, vlak bij een rondpunt, waar voorts niemand te bespeuren is, liet iemand een stapel boeken:

Une exécution oridinaire, Marc Dugain, een folio Gallimard
Que font les rennes après Noël?, Olivia Rosenthal
Délicieuses pourriture van Joyce Carol Oates (J'ai Lu)
en van Belva Plain Tous les fleuves vont à la mer

'Tout ça,' Joseph Lecorre wijst om zich heen, 'c'est Cuy.' Een naambord heeft het niet. Eh bien, zeg ik, je l'ai trouvé quand-même.
'Ah oui,' zegt hij. Hij verdwijnt achter de haag die hij aan het snoeien was. Iemand opent een raam op het eerste van de villa. Het raam geeft uit op la Salle Ste-Bernadette de Cuy aan de hoek van Avenue Cuy, een wijk in het ol van plutol, zoals ze dat zeggen in het dorp waar ik vandaan kom. Boven de haag, ter rechterzijde, ik heb net een foto gemaakt van la Salle Ste-Bernadette, duikt nogmaals het hoofd van Joseph Lecorre op. De dame op het eerste, die half uit het raam hangt, Annie Lecorre, is hier geboren. Ook Joseph, verneem ik, we zitten op het terras achter de villa en drinken cider, is hier uit de buurt. We hebben het niet ver gezocht, grapt hij. Cuy heeft geen naambord en met dit gegeven hadden we meteen ook een aanknopingspunt, waar aan toegevoegd zou kunnen worden dat ik wellicht de eerste persoon ben, los van de bewoners van een gehucht waar de autoriteiten van La Baule niet echt wakker van liggen, die zich voor net die plek interesseert (niet op het strand van La Baule gaat liggen in een kleffe zwembroek, geen picon vin blanc slurpt op een van de terrasjes), een plek die niet eens een naambord heeft, een plek kortom die schrijver dezes niet had kunnen vinden als hij niet, omdat dat ene wegje toch nog een mogelijkheid leek te bieden, zuidelijk om het vliegveldje heen gereden was.
Plek? C'est les Romains, zegt Annie, ze heeft er een maquette bijgehaald, de maquette - die ze zelf gemaakt heeft - stelt een kerk voor, qui donnaient le nom: Cuy. Ze spelt de plaatsnaam: C, U, Y. Escoublac, waar Cuy deel van uitmaakt, était assez grand - toen Saint-Nazaire niet veel meer dan haventje was. Een zekere Bertho schreef een verhandeling over de historiek van het plekje, Empreintes retrouvés dans les sables. Annie haalt er nog wat documenten bij: foto's van de hoeve, une petite ferme, die in 1959 gerestaureerd werd en omgebouwd tot la Salle Ste-Bernadette de Cuy.