dame

De dame draagt een sixties truitje, late sixties, boodschappentasmotief, schubben, tikje psychedelisch.
Ambtenaar, secretaresse, sportvrouw, minnares, loketbeambte, restaurantuitbaatser, werkt voor Belgacom. In elk van die quota voldoet ze aan de noodzakelijke voorwaarden. Zij en nog iemand zitten vlak bij het raam. Wat zij besteld heeft, weet ik niet. Op de dagkaart hebben ze onglet met groene peper en friet, varkenswang in rode wijn met krielpatat, eendenconfit, een pesto (de meest gebruikelijke, die met basilicum), linguine met mossel en bieslook en een assortiment salades. Met pesto kan je variëren, je kan spinazie toevoegen wat voor een heel erg smeuïge variant zorgt, of rucola, brandnetel, paardenbloem, bieslook of munt gebruiken. Er zijn ongetwijfeld nog meer varianten te bedenken. Vervang de pijnappelpitten door bv. cashew, hazel- of okkernoot, of gebruik amandelnoten. Hiermee verandert weinig aan het basisgegeven dat je voor de pasta noten en bladgroen gebruikt en daar olijfolie en kaas aan toevoegt.
De dame zit boven een glas cava. Ze gesticuleert. Op een stoel, naast haar licht gebronsde armen, staat een donkerblauwe handtas. Het torso buigt over het tafelblad, ze lacht luidkeels. De tafelgenote, een brunette, heeft de linguine besteld. Een van de meisjes betreedt de gelagzaal en vraagt of alles naar wens is. Alles is naar wens.
Aan een van de andere tafels zit een dame met borsten die zo dik en zwaar zijn dat ze op de tafelrand rusten. Er is geen plaats voor het hoofdgerecht.