maandag 3 december

kleine notitie ten behoeve van de blogstats (2) of hoe het Belachelijke Vlamingschap cultureel analfabetisme in de hand werkt

Bravo! Zopas heb je 'Véronique De Cock naakt' of 'Véronique De Cock gsm naakt' of 'Véronique De Cock naakt hotel' op Google ingetikt en je bent op deze blogspot belandt wat niet eens zo'n bijzondere gebeurtenis is. En ben je al weer weg?
Onze interesse voor de dame in kwestie, voor zover je dat kan interesseren, beperkt zich tot de vaststelling dat zij op vrij reguliere basis opduikt in de cultuurrubriek van onder andere De Morgen en dus, kortom, ook voor lezers van wat een kwaliteitskrant heet te zijn geen onbekend talent. Zelfs warm ingeduffeld tegen de winterse kou lijkt het mens nochtans niet veel om het lijf te hebben maar in de stats van de crox-box heeft ze dankzij U voor een ware omwenteling gezorgd! Dat de kijkcijfers (of leescijfers, als je het zo noemen wil) omgekeerd evenredig blijken aan de kwaliteit van het geleverde product licht een tip van de holle en van zichzelf bolstaande kijkcijferstrategie van wat ons als BV's door de neus geboord wordt en het voze belang van statistieken en prognoses (misschien levert Yves Leterme naakt eenzelfde scenario hoewel dat te betwijfelen valt).

werkvergadering croxboek NR 9

De buik van Anja is megadik. De bevalling, zegt ze, is berekend op overmorgen. Rob parkeert zijn laptop in de mediaruimte. Philippe is pas terug uit New York. Om de straalkachel aan de praat te krijgen heb ik een aansteker nodig en die is er niet. De krantenwinkel op de hoek van de Dampoortstraat is dicht. Ik stap naar het Dampoortstation en schaf mij extra de maandageditie van De Morgen aan en de dagelijkse portie kouwe kak. Terug in de mediaruimte hangt de hoofdredacteur aan de lijn. Hij zal een half uurtje later zijn. Ik informeer het gezelschap: 'Johan zal een half uurtje later zijn'. Philippe, Rob en Anja zitten over de scans gebogen, de nochtans niet geheel onbelangrijke informatie lijkt niet tot hen door te dringen. Ik zet een pot koffie, Olifant springt binnen. Dag Olifant. Er is een postpakket met recent werk van Britta Bogers. Wie een kopje koffie? Philippe kopje koffie, Anja een halfje, Rob niet. Rob heeft een belabberd weekend achter de rug. Philippe liet zijn haar kort knippen. Ik hou een brandend stukje karton voor de straalkachel en neem de gazet door. Focus op de crash van Leterme, 8 pagina's extra. Philippe ontdekt dat enkele tekeningen er niet helemaal op staan. Dus moeten de scans opnieuw. Verkleinen is geen optie, zegt Rob, scannen is 1 op 1. Bollani in de hifi. Koffie met melk of zwart? Zwart. 'De drukkerij,' specifieert Rob, 'vraagt 2mm afloop. Ergens tussen 0 en 2mm gaan ze snijden.' Er is telefoon van Sara Pessoa. Johan springt binnen. Iemand zegt: we hebben een probleem. De hoofdredacteur schuift een zitmeubel bij en aanhoort het probleem. Met diagnostische blik analyseert hij de kwestie. Alles heeft te maken met de glasplaat en de behuizing van de scantrommel. Nieuwe scans laten maken zal dus geen beter resultaat leveren. De tekeningen door een trommel jagen is de enige oplossing en dat is duurder. Veel duurder. Idem flappen, idem gekleurde binnencover, dat maakt het allemaal duurder, veel duurder. Hij belt naar Reproduct. Daar zijn ze op de hoogte van het probleem. De flatbedscanner kan A3 aan maar de tekeningen van Philippe zijn net een tik groter. Elk ander scenario, planafdruk bijvoorbeeld, is uitgesloten. Voor drukwerk kan je met planafdruk niets aanvangen. Een zijsprong, het gesprek komt op Auf der andere Zeite. Aan tafel buigen we ons weer over de laptop en de scans en wat we zouden kunnen doen. 'Wat we gaan doen,' legt Rob uit, 'we gaan dat proportioneel 2mm verkleinen.' Al of niet aflopend is nog zo'n kwestie. Kijk, alle tekeningen aflopend, dat vindt de hoofdredacteur geen goed idee. Dus haalt van er 'L'important c'est le kamikaze' bij, dat andere boek met werk van Philippe, een uitgave van Musée Rimbaud.
'Want,' vervolgt de hoofdredacteur, 'dan dreigt een deeltje van de tekening weggesneden te worden.' Dus afwisselend aflopend en in een kader, dat is het beste.
Het loopt tegen vijven. De avondschemering hult het woonerf in een waas van onduidelijke begrenzing.

Behangpapier Janssens doet totale uitverkoop. Na Jean & Margritte en Huis Mortier dreigt nog een icoon van de Gentse middenstand te verdwijnen. Met de meters behangpapier die hier over de toonbank gingen zou je het complete Oeralgebergte kunnen inpakken. Generaties Gentenaars hadden de keuze uit een psychedelisch assortiment waarvan het omvangrijke corpus alle tot nog toe bekende esthetische uitspattingen van de jaren vijftig en zestig en zeventig documenteerde. Ook voor het donkere assortiment van het Interbellum en de belegen zedigheid van het Victoriaanse tijdperk kon je er terecht, fleurige Ashley-patronen, taferelen met een honingsmikkelende Winnie The Pooh of een grijns van Che Guevara, in bloedrode bloemkelken verdrinkende colibri's, guirlandes voor de bestekamer en wat lange tijd, misschien nu nog, het stropapier werd genoemd, een wit tot beige-wit behangpapier met een patroon van onderhuidse schilfers, iets waar ontelbaar veel studentenkamers en appartementen van kunstenaars in residentie mee behangen werden.
In Oudburg is er de gebruikelijke va et vien. Door dat eenrichtingsparcours werd het straatje een van de meer belangrijke verkeersaders van de Gentse binnenstad. In de wasserette is een Afrikaanse vrouw in de weer. Iemand zit in een boek te lezen.